Septiembre Del 88 - Cacho Castaña

Septiembre de 1988, Buenos Aires, Argentina

Querido amigo:

Recibí tu carta de Italia

Y me alegra mucho saber que todo está bien

Aquí la cosa sigue igual, no es tan transparente

La crisis se pasea por las calles

Y la tristeza del pueblo

Es como un barco que no llega a destino

¡No sé que pasó!

¡No sé cómo fue!

Pero no te vuelvas

Te diré por qué

Si vieras que triste que está la Argentina

Tiene la mirada de los caminantes que ya no caminan

Se muere de pena por tanta mentira

De tanta promesa por nadie cumplida

Si vieras sus calles que tanto reían

Ya no son las mismas

Si vieras que triste que está la Argentina

Tiene la nostalgia de aquellos amantes que nunca se olvidan

La hicieron de goma, parece mentira

La gente se escapa pero no hay salida

Y hasta los gorriones, de tanta tristeza

Se fueron de gira

(Recitado)

Septiembre de 1988, Buenos Aires, Argentina

Querido amigo:

Se me acaba de volcar el mate sobre la carta que te iba mandar

Por eso te vuelvo a escribir

Me alegra mucho saber que te va bien

Aquí la cosa sigue igual

Pero, de una manera u otra, vamos a salir adelante

Hay algo que no se debe perder nunca, y es la esperanza

Si vieras que linda que está la Argentina

Tiene la mirada de la primer novia que nunca se olvida

Desde los balcones llueven las glicinas

Y a pesar de todo, camina y camina

Si vieras de nuevo que linda y que grande que está mi Argentina

Buenos Aires sigue llena de gorriones

Hay nuevos poetas que escriben sus tangos

Y hay nuevos cantores

Y sigue teniendo la vieja locura

Que al doblar la esquina haya una aventura

Ya ves: sigue viva y, a pesar de todo, llena de ternura

Si acaso te encuentras con otro emigrante

Decile que vuelva, que pronto seremos mejores que antes

Que todo fue culpa de cuatro atorrantes

Que sólo lograran que el pueblo no cante

Volvé cuando quieras que juntos podremos salir adelante

September 1988, Buenos Aires, Argentinië

Beste vriend:

Ik heb je brief uit Italië gekregen

En ik ben zo blij om te weten dat alles in orde is

Hier blijft het ding hetzelfde, het is niet zo transparant

De crisis loopt door de straten

En het verdriet van de mensen

Het is als een schip dat zijn bestemming niet bereikt

Ik weet niet wat er gebeurde!

Ik weet niet hoe het was!

Maar draai niet

Ik zal je vertellen waarom

Als je zag hoe triest Argentinië is

Hij heeft het uiterlijk van wandelaars die niet meer lopen

Hij sterft van verdriet om zoveel leugens

Van zoveel beloften die door niemand zijn vervuld

Als je de straten zag die zo lachten

Ze zijn niet meer hetzelfde

Als je zag hoe triest Argentinië is

Hij heeft de nostalgie van die minnaars die nooit vergeten

Ze hebben het van rubber gemaakt, het lijkt ongelooflijk

Mensen rennen weg maar er is geen uitweg

En zelfs de mussen, van zoveel verdriet

Ze gingen op tournee

(recitatie)

September 1988, Buenos Aires, Argentinië

Beste vriend:

Ik heb net de maat gemorst op de brief die ik je zou sturen

Daarom schrijf ik je nog een keer

Ik ben erg blij om te weten dat het goed met je gaat

Hier blijft het ding hetzelfde

Maar op de een of andere manier redden we het wel

Er is iets dat nooit verloren mag gaan, en dat is hoop

Als je zag hoe mooi Argentinië is

Ze heeft het uiterlijk van de eerste vriendin die nooit vergeet

Blauweregen regent vanaf de balkons

En ondanks alles, lopen en lopen

Als je nog eens zou kunnen zien hoe mooi en hoe groot mijn Argentinië is

Buenos Aires zit nog vol mussen

Er zijn nieuwe dichters die hun tango's schrijven

En er zijn nieuwe zangers

En heb nog steeds de oude waanzin

Dat wanneer je de hoek omgaat, er een avontuur is

Je ziet: ze leeft nog en ondanks alles vol tederheid

Als je toevallig een andere emigrant tegenkomt

Zeg hem dat hij terug moet komen, dat we snel beter zullen zijn dan voorheen

Dat het allemaal de schuld was van vier klootzakken

Dat ze alleen zullen bereiken dat de mensen niet zingen

Kom terug wanneer je maar wilt, zodat we samen vooruit kunnen komen