Britten: War Requiem, Op. 66 - Sanctus - Галина Вишневская, Dietrich Fischer-Dieskau, The Bach Choir

Soprano and Chorus:

Sanctus, sanctus, sanctus

Dominus Deus Saboath.

Pleni sunt ceoli et terra gloria tua,

Hosanna in excelsis.

Sanctus.

Benedictus qui venit in nomine Domini.

Hosanna in excelsis.

Sanctus.

Baritone:

After the blast of lighning from the East,

The flourish of loud clouds, the Chariot Throne;

After the drums of time have rolled and ceased,

And by the bronze west long retreat is blown,

Shall life renew these bodies?

Of a truth

All death will He annul, all tears assuage?

-

Fill the void veins of Life again with youth,

And wash, with an immortal water, Age?

When I do ask white Age he saith not so:

«My head hangs weighed with snow.»

And when I hearken to the Earth, she saith:

«My fiery heart shrinks, aching.

It is death.

Mine ancient scars shalls not be glorified,

Nor my titanic tears, the sea, be dried.»

Sopraan en koor:

Sanctus, sanctus, sanctus

Dominus Deus Sabooth.

Pleni sunt ceoli et terra gloria tua,

Hosanna in Excelsis.

Heiligdom.

Benedictus qui venit in nominee Domini.

Hosanna in Excelsis.

Heiligdom.

Bariton:

Na de bliksemschicht uit het Oosten,

De bloei van luide wolken, de Chariot Throne;

Nadat de trommels van de tijd hebben gerold en opgehouden,

En door het bronzen westen wordt de lange retraite geblazen,

Zal het leven deze lichamen vernieuwen?

Van een waarheid

Zal Hij alle dood vernietigen, alle tranen verzachten?

-

Vul de lege aderen van het leven weer met jeugd,

En wassen, met een onsterfelijk water, Age?

Als ik het aan White Age vraag, zegt hij van niet:

"Mijn hoofd hangt gewogen met sneeuw."

En als ik naar de aarde luister, zegt ze:

«Mijn vurige hart krimpt ineen en doet pijn.

Het is de dood.

Mijn oude littekens zullen niet worden verheerlijkt,

Noch mijn titanische tranen, de zee, worden gedroogd.»