La Última Copa - Carlos Gardel

Eche amigo, nomás, écheme y llene

hasta el borde la copa de champán,

que esta noche de farra y de alegría

el dolor que hay en mi alma quiero ahogar.

Es la última farra de mi vida,

de mi vida, muchachos, que se va…

mejor dicho, se ha ido tras de aquella

que no supo mi amor nunca apreciar.

Yo la quise, muchachos, y la quiero

y jamás yo la podré olvidar;

yo me emborracho por ella

y ella quién sabe qué hará.

Eche, mozo, más champán,

que todo mi dolor,

bebiendo lo he de ahogar;

y si la ven,

muchachos, díganle

que ha sido por su amor

que mi vida ya se fue.

Y brindemos, nomás, la última copa,

que tal vez también ella ahora estará

ofreciendo en algún brindis su boca

y otra boca feliz la besará.

Eche, amigo, nomás, écheme y llene

hasta el borde la copa de champán,

que mi vida se ha ido tras de aquella

que no supo mi amor nunca apreciar.

Neem vriend, gewoon, neem me en vul

tot de rand het glas champagne,

dat deze nacht van feest en vreugde

de pijn die in mijn ziel zit wil ik verdrinken.

Het is het laatste feest van mijn leven,

van mijn leven, jongens, dat gaat...

hij is eerder achter diegene aangegaan

dat mijn liefde nooit wist te waarderen.

Ik hield van haar, jongens, en ik hou van haar

en ik zal haar nooit kunnen vergeten;

Ik word dronken voor haar

en wie weet wat ze gaat doen.

Schenk, ober, meer champagne,

dat al mijn pijn,

drinkend moet ik hem verdrinken;

en als ze haar zien,

jongens vertel het hem

dat was voor jouw liefde

dat mijn leven al voorbij is.

En laten we proosten, gewoon, het laatste drankje,

dat zal zij nu misschien ook zijn

het aanbieden van zijn mond in wat toast

en een andere gelukkige mond zal haar kussen.

Eche, vriend, gewoon, echeme en vul

tot de rand het glas champagne,

dat mijn leven daarna voorbij is

dat mijn liefde nooit wist te waarderen.