Can´t We Be Friends? - Frank Sinatra, Nelson Riddle & His Orchestra

I took each word she said as gospel truth

The way a silly little child would.

I can’t excuse it on the grounds of youth,

I was no babe in the wild, wild wood.

She didn’t mean it,

I should have seen it,

But now it’s too late.

I thought I’d found the girl of my dreams,

Now it seems,

This is how the story ends:

She’s gonna turn me down and say,

«Can't we be friends?»

I thought for once it couldn’t go wrong,

Not for long,

I can see the way this ends:

She’s gonna turn me down and say,

«Can't we be friends?»

Why should I care though she gave me the air,

Why should I cry,

Heave a sigh,

And wonder why,

And wonder why?

I thought I found the gal I could trust,

Watta bust, this is how the story ends:

She’s gonna turn me down and say,

«Can't we be just friends?»

Ik nam elk woord dat ze zei als evangeliewaarheid

Zoals een dwaas klein kind zou doen.

Ik kan het niet excuseren op grond van jeugd,

Ik was geen schatje in het wilde, wilde bos.

Ze meende het niet,

Ik had het moeten zien,

Maar nu is het te laat.

Ik dacht dat ik het meisje van mijn dromen had gevonden,

Nu lijkt het,

Dit is hoe het verhaal eindigt:

Ze zal me afwijzen en zeggen:

"Kunnen we geen vrienden zijn?"

Ik dacht voor een keer dat het niet mis kon gaan,

Niet voor lang,

Ik zie hoe dit eindigt:

Ze zal me afwijzen en zeggen:

"Kunnen we geen vrienden zijn?"

Waarom zou het me iets kunnen schelen, hoewel ze me de lucht gaf,

Waarom zou ik huilen,

Zuchten,

En vraag me af waarom,

En vraag je af waarom?

Ik dacht dat ik de meid had gevonden die ik kon vertrouwen,

Watta bust, dit is hoe het verhaal eindigt:

Ze zal me afwijzen en zeggen:

"Kunnen we niet gewoon vrienden zijn?"