Guitarra, guitarra mia - Carlos Gardel

Guitarra, guitarra mía

Por los caminos del viento

Vuelan en tus armonías

Coraje, amor y lamento

Lanzas criollas de antaño

A tu conjuro pelearon

Mi china oyendo tu canto

Sus hondas pupilas

De pena lloraron

¡Guitarra, guitarra criolla

Dile que es mío ese llanto!

Azules noches pamperas

Donde calme sus enojos

Hay dos estrellas que mueren

Cuando se duermen sus ojos

Guitarra de mis amores

Con tu penacho sonoro

Vas remolcando mis ansias

Por rutas marchitas

Que empolvan dolores

¡Guitarra, noble y querida

Calla si ella me olvida!

Midiendo eternas distancias

Hoy brotan de tu encordado

Sones que tienen fragancias

De un tiempo gaucho olvidado

Cuando se eleva tu canto

Como se aclara la vida

Y a veces tienen tus cuerdas

Caricias de dulces

Trenzas renegridas

¡Como ave azul sin amarras

Así es mi criolla guitarra!

gitaar, mijn gitaar

langs de paden van de wind

Ze vliegen in jouw harmonieën

Moed, liefde en spijt

Creoolse speren van weleer

Bij jouw betovering vochten ze

Mijn China luistert naar je lied

Zijn diepe pupillen

ze huilden van verdriet

Gitaar, Creoolse gitaar

Zeg hem dat het huilen van mij is!

blauwe verwenavonden

waar kalmeer je woede

Er zijn twee sterren die sterven

Wanneer je ogen in slaap vallen

Gitaar van mijn liefdes

Met je sonore pluim

Je sleept mijn verlangens mee

Langs verdorde wegen

die stofpijn

Gitaar, nobel en dierbaar

Zwijg als ze me vergeet!

Eeuwige afstanden meten

Vandaag ontspruiten ze uit je rijgen

Geluiden met geuren

Van een vergeten gaucho-tijd

Wanneer je lied opkomt

hoe het leven duidelijk wordt

En soms hebben ze jouw snaren

liefkozingen van snoep

zwarte vlechten

Als een blauwe vogel zonder ligplaatsen

Dit is mijn Creoolse gitaar!