Lejana Tierra Mia - Carlos Gardel

Lejana tierra mía

Bajo tu cielo, bajo tu cielo

Quiero morirme un día

Con tu consuelo, con tu consuelo

Y oír el canto de oro

De tus campanas

Que siempre añoro;

No sé si al contemplarte

Al regresar

Sabré reír o llorar

Silencio de mi aldea

Que sólo quiebra la serenata

De un ardiente Romeo

Bajo una dulce luna de plata

En un balcón florido

Se oye el murmullo

De un juramento

Que la brisa llevó con el rumor

De otras cuitas de amor

Siempre está

El balcón

Con su flor

Y su sol…

Tú no estás, faltas tú…

Oh!

Mi amor…

Lejana tierra mía

De mis amores

Como te nombro

En mis noches de insomnio

Con las pupilas

Llenas de asombro…

Dime, estrellita mía

Que no son vanas mis esperanzas;

Bien sabes tú… que pronto he de volver…

A mi viejo querer

verre land van mij

Onder jouw hemel, onder jouw hemel

Ik wil op een dag dood gaan

Met uw troost, met uw troost

En hoor het lied van goud

van je klokken

Dat ik altijd mis;

Ik weet niet of als ik naar je kijk

als ik terug kom

Ik zal weten hoe ik moet lachen of huilen

Stilte van mijn dorp

Dat verbreekt alleen de serenade

Van een vurige Romeo

Onder een zoete zilveren maan

Op een bloemrijk balkon

het gemompel wordt gehoord

van een eed

Dat de wind met het gerucht droeg

Van andere liefdesaffaires

Altijd is

Het balkon

met zijn bloem

En zijn zon...

Je bent er niet, je mist...

Oh!

Mijn liefde…

verre land van mij

Van mijn geliefden

hoe noem ik je

In mijn slapeloze nachten

met de leerlingen

Vol verwondering…

Vertel me, mijn kleine ster

Dat mijn hoop niet tevergeefs is;

Je weet heel goed... dat ik spoedig zal terugkeren...

aan mijn oude liefde