Thunder In The Silence - Majesty

«After years of torture, the war is over now

Our so called leaders found another path to go So I’m on my way back, to my homeland, to my friends

And I’m looking forward to see my wife and son again»

Than I see some black smoke in the air

Where is my house, where is my land?

They say the ruins I’m standing on Are the graveyard of my son

Thunder in the silence

Our soldiers fought and died

Thunder in the silence

Our leaders grew their might

Thunder in the silence

See the burning land

I’m coming home again

I’m coming home again

They said we’d fight for glory

For our children to be free

But now that all is over, there is no one left to be

I’m standing on that wasteland

Under blackened trees

And below the ashes lies my family

And I still remember the day I left

When my little son stood up from bed

«We we meet again?"with tears he asked

And I betrayed 'cause I said: «Yes!»

And what if all the ones I killed

Where the sons of a father like myself

What will our children learn

When all their houses burn?

When the thunder fills the sky

And on the earth our children die

Than a man of true honor-feels the pain

With his hands full of blood he is home again

A false king has told him lies

He lost his son, he lost his wife

He takes his sword for the last, casts his spell

And he judged all false leaders, that himself

What will our children learn

When all their houses burn?

"Na jaren van marteling is de oorlog nu voorbij"

Onze zogenaamde leiders hebben een andere weg gevonden, dus ik ben op de terugweg, naar mijn vaderland, naar mijn vrienden

En ik kijk ernaar uit om mijn vrouw en zoon weer te zien»

Dan zie ik wat zwarte rook in de lucht

Waar is mijn huis, waar is mijn land?

Ze zeggen dat de ruïnes waarop ik sta het kerkhof van mijn zoon zijn

Donder in de stilte

Onze soldaten vochten en stierven

Donder in de stilte

Onze leiders groeiden in hun kracht

Donder in de stilte

Zie het brandende land

Ik kom weer naar huis

Ik kom weer naar huis

Ze zeiden dat we zouden vechten voor glorie

Voor onze kinderen om vrij te zijn

Maar nu alles voorbij is, is er niemand meer te zijn

Ik sta op die woestenij

Onder zwartgeblakerde bomen

En onder de as ligt mijn familie

En ik herinner me nog de dag dat ik wegging

Toen mijn zoontje opstond uit bed

"We ontmoeten elkaar weer?" vroeg hij met tranen

En ik verraadde omdat ik zei: «Ja!»

En wat als alle degenen die ik heb vermoord?

Waar de zonen van een vader zoals ik

Wat zullen onze kinderen leren?

Wanneer al hun huizen branden?

Wanneer de donder de lucht vult

En op aarde sterven onze kinderen

Dan voelt een man van echte eer de pijn

Met zijn handen vol bloed is hij weer thuis

Een valse koning heeft hem leugens verteld

Hij verloor zijn zoon, hij verloor zijn vrouw

Hij pakt zijn zwaard voor het laatst, spreekt zijn spreuk uit

En hij oordeelde over alle valse leiders, dat zelf

Wat zullen onze kinderen leren?

Wanneer al hun huizen branden?