Hejira - Joni Mitchell

Im traveling in some vehicle

Im sitting in some cafe

A defector from the petty wars

That shell shock love away

Theres comfort in melancholy

When theres no need to explain

Its just as natural as the weather

In this moody sky today

In our possessive coupling

So much could not be expressed

So now Im returning to myself

These things that you and I suppressed

I see something of myself in everyone

Just at this moment of the world

As snow gathers like bolts of lace

Waltzing on a ballroom girl

You know it never has been easy

Whether you do or you do not resign

Whether you travel the breadth of extremities

Or stick to some straighter line

Now heres a man and a woman sitting on a rock

Theyre either going to thaw out or freeze

Listen…

Strains of benny goodman

Coming thru the snow and the pinewood trees

Im porous with travel fever

But you know Im so glad to be on my own

Still somehow the slightest touch of a stranger

Can set up trembling in my bones

I know — no ones going to show me everything

We all come and go unknown

Each so deep and superficial

Between the forceps and the stone

Well I looked at the granite markers

Those tribute to finality — to eternity

And then I looked at myself here

Chicken scratching for my immortality

In the church they light the candles

And the wax rolls down like tears

Theres the hope and the hopelessness

Ive witnessed thirty years

Were only particles of change I know, I know

Orbiting around the sun

But how can I have that point of view

When Im always bound and tied to someone

White flags of winter chimneys

Waving truce against the moon

In the mirrors of a modern bank

>from the window of a hotel room

Im traveling in some vehicle

Im sitting in some cafe

A defector from the petty wars

Until love sucks me back that way

Ik reis in een voertuig

Ik zit in een café

Een overloper uit de kleine oorlogen

Die shellshock liefde weg

Er is troost in melancholie

Wanneer het niet nodig is om uit te leggen

Het is net zo natuurlijk als het weer

In deze humeurige lucht vandaag

In onze bezittelijke koppeling

Zoveel kon niet worden uitgedrukt

Dus nu keer ik terug naar mezelf

Deze dingen die jij en ik hebben onderdrukt

Ik zie iets van mezelf in iedereen

Gewoon op dit moment van de wereld

Terwijl sneeuw zich verzamelt als veters

Walsen op een ballroommeisje

Je weet dat het nooit gemakkelijk is geweest

Of u nu wel of niet ontslag neemt

Of u nu de breedte van de ledematen afreist

Of blijf bij een wat rechtere lijn

Hier zitten een man en een vrouw op een rots

Ze gaan ontdooien of bevriezen

Luister…

Soorten van Benny Goodman

Komt door de sneeuw en de dennenbomen

Ik ben poreus met reiskoorts

Maar weet je, ik ben zo blij om alleen te zijn

Toch op de een of andere manier de geringste aanraking van een vreemde

Kan trillen in mijn botten veroorzaken

Ik weet het - niemand gaat me alles laten zien

We komen en gaan allemaal onbekend

Elk zo diep en oppervlakkig

Tussen de tang en de steen

Nou, ik keek naar de granieten markers

Die hulde aan de finaliteit — aan de eeuwigheid

En toen keek ik naar mezelf hier

Kip krabben voor mijn onsterfelijkheid

In de kerk steken ze de kaarsen aan

En de was rolt naar beneden als tranen

Er is de hoop en de hopeloosheid

Ik ben dertig jaar getuige geweest

Waren slechts deeltjes van verandering, ik weet het, ik weet het

Een baan om de zon

Maar hoe kan ik dat standpunt hebben?

Wanneer ik altijd aan iemand gebonden en vastgebonden ben

Witte vlaggen van winterschoorstenen

Wuivende wapenstilstand tegen de maan

In de spiegels van een moderne bank

>uit het raam van een hotelkamer

Ik reis in een voertuig

Ik zit in een café

Een overloper uit de kleine oorlogen

Tot de liefde me op die manier terugzuigt