The Carrion - 16Volt

A million miles from anyone, a million miles away

I am alone, the carrion, the animal decayed

I’m like a solan plunging into the darkest depths of the sea

I’m shrouded out by soft grey ash, all of it made up by me

Freezing and burning

I’m falling and turning, rushing and

Twirling, stirring, converting

Slowly unfurling

I’m constantly swerving

Slumbering down without any preserving

Overly nerving, abstracting, differing

I’m only reacting to what I’m deserving

The carrion

Looked down upon by a million dead stars

Hanging above and between tiny veils of filmy light

Darkened and jilted by sheen

Forsaken highs where I once thrived

Clouded and hard to perceive

It’s hard to untie and I won’t deny all of it’s made up by me

Ashes rain down from the sky

Choking out all of the life

The world versus me

Een miljoen mijl van wie dan ook, een miljoen mijl verderop

Ik ben alleen, het aas, het verrotte dier

Ik ben als een solan die zich in de donkerste diepten van de zee stort

Ik ben gehuld in zachte grijze as, alles verzonnen door mij

Bevriezen en branden

Ik val en draai, haast me en

Draaien, roeren, omzetten

Langzaam ontvouwen

Ik ben constant aan het uitwijken

Naar beneden sluimeren zonder enige conservering

Overdreven zenuwslopend, abstract, verschillend

Ik reageer alleen op wat ik verdien

het aas

Er wordt op neergekeken door een miljoen dode sterren

Hangend boven en tussen kleine sluiers van filmachtig licht

Verdonkerd en vertekend door glans

Verlaten hoogtepunten waar ik ooit bloeide

Bewolkt en moeilijk waar te nemen

Het is moeilijk om los te maken en ik zal niet ontkennen dat het allemaal door mij is verzonnen

As regent uit de lucht

Het hele leven verstikken

De wereld tegen mij