Правящий класс - Капитан Кенгуру

А украл каких-то 20 жалких миллионов,

А я украл какой-то тухлый, жалкий миллиард.

А я, как лох, украл тушенки пять вагонов.

А я ничо не крал, мне тупо занесли.

А я-то в отпуск ежу только-только в итальяно,

Хоть в области моей народу неча жрать.

А мне одежду шлет сам лично Джон Гальяно,

Хоть в городе моем асфальту сроду не сыскать.

Припев:

Ну так пускай погромче, громче музыка играет

Коль нам такие годы нынче нынче суждены.

За Родину уже давно никто не умирает,

Здесь пилят бабки и потом линяют из страны.

Я защищаю жуликов от своего народа,

Зарплату платят, а на остальное наплевать.

Я посажу кого прикажут на два года,

А что на самом деле было мне не важно знать.

Я за должность продам совесть, честь и душу.

Я за любой закон готов всегда голосовать.

А мне прикажут я любой закон нарушу,

В какой стране жить нашим детям нам вообще посрать.

Припев:

Ну так пускай погромче, громче музыка играет

Коль нам такие годы нынче нынче суждены.

Ведь нас давно никто, никто не выбирает,

Нас назначают и крышуют кремлепаханы.

А за меня голосовали типа миллионы,

Хоть я их там себе слегка чуток пририсовал,

Теперь кричу я соблюдайте граждане законы,

Хоть я их сам то никогда ваще не соблюдал.

Так мы просрали спорт, науку и образование,

У нас и так все есть, зачем, они нам не нужны.

Стране великой дружно скажем: «Досвиданья»

И здраствуй скажем полной деградации страны.

Припев:

Мы рождены, чтоб сказку, сказку сделать былью,

Ведь эта сказка исключительно про нас.

Пусть вся страна покроется хоть нанопылью.

Дрожи народ — ведь мы теперь правящий класс.

Припев:

Ну так пускай погромче, громче музыка играет

Коль нам такие годы нынче нынче суждены.

За Родину уже давно никто не умирает,

За Родину уже давно никто не умирает,

Никто не умирает, никто не умирает.

En hij stal wat miserabele 20 miljoen,

En ik heb een rottig, ellendig miljard gestolen.

En ik, als een sukkel, stal vijf karren stoofpot.

Maar ik heb niets gestolen, ze hebben het dom naar me gebracht.

En ik ga alleen op vakantie naar Italiano,

In mijn omgeving hebben de mensen tenminste niets te eten.

En John Galliano stuurt me persoonlijk kleren,

Ook al vind je in mijn stad geen asfalt.

Refrein:

Nou, laat het luider zijn, luider de muziek speelt

Als zulke jaren nu voor ons bestemd zijn.

Niemand sterft voor het moederland voor een lange tijd,

Hier zijn oma's aan het zagen en dan vervellen ze van het land.

Ik bescherm boeven tegen mijn volk,

Ze betalen het salaris, maar geven niet om de rest.

Ik zal iemand die ze zullen bestellen voor twee jaar opsluiten,

En wat echt niet belangrijk was voor mij om te weten.

Ik zal mijn geweten, eer en ziel verkopen voor een functie.

Ik ben altijd bereid om voor elke wet te stemmen.

En ik zal worden bevolen om elke wet te overtreden,

In welk land we voor onze kinderen moeten leven, het kan ons geen reet schelen.

Refrein:

Nou, laat het luider zijn, luider de muziek speelt

Als zulke jaren nu voor ons bestemd zijn.

Immers, niemand, niemand kiest ons voor een lange tijd,

We zijn aangesteld en gedekt door de Pakhans van het Kremlin.

En zoals miljoenen op mij hebben gestemd,

Hoewel ik ze daar een beetje voor mezelf heb getekend,

Nu schreeuw ik, gehoorzaam de wetten, burgers,

Ook al heb ik ze zelf nooit gevolgd.

Dus we hebben sport, wetenschap en onderwijs verpest,

We hebben alles al, wel, we hebben ze niet nodig.

Laten we unaniem tegen het geweldige land zeggen: "Tot ziens"

En zeg hallo tegen de complete degradatie van het land.

Refrein:

We zijn geboren om een ​​sprookje te maken, een sprookje dat uitkomt,

Dit verhaal gaat tenslotte allemaal over ons.

Laat het hele land bedekt zijn met op zijn minst nanostof.

Beef mensen - we zijn nu tenslotte de heersende klasse.

Refrein:

Nou, laat het luider zijn, luider de muziek speelt

Als zulke jaren nu voor ons bestemd zijn.

Niemand sterft voor het moederland voor een lange tijd,

Niemand sterft voor het moederland voor een lange tijd,

Niemand sterft, niemand sterft.