Дрянь - 140 Д

Я так и не научился врать…

Да.

Я скучаю.

Дура.

Твоя изящная фигура не причем.

Ну сделай этот ход последний свой конем.

Давай придумай снова, будто плохо.

А я возьму дурак, да поведусь.

Словлю такси, приеду на немного.

И как обычно на ночь задержусь.

Опять начнется из пустого порожнее,

Невозможно, но может сбыться.

Просто хотел забыть…

Но нафиг опять я поднял трубу?

Не найду я повод заскочить,

Чем же дальше крыть?

Козырь в отбое.

Ну такое, начнет продолжаться

Не удержался, твою мать…

А ты опять, все такая же красивая

Дрянь моя строптивая…

Стреляешь глазами, я не понимаю

Почему же я так скучаю…

А ты опять, все такая же красивая

Дрянь моя строптивая…

Стреляешь глазами, я не понимаю

Почему же я так скучаю…

Я смотрю и тебя в разлуке потрепало,

Я так хотел вернуться, а ты все не давала —

Возможности, эти сложности, расстояния

Мой разум доведен был до точки возгорания.

Эти проспекты, улицы

Один по ним бродил, не наткнуться бы

Не встретить… Что-то вертится, ненавязчиво

Слишком сильно я отвык от образа гулящего.

А ты опять, все такая же красивая

Дрянь моя строптивая…

Стреляешь глазами, я не понимаю

Почему же я так скучаю…

А ты опять, все такая же красивая

Дрянь моя строптивая…

Стреляешь глазами, я не понимаю

Почему же я так скучаю…

С тобой твои танцы остались,

А я как всегда пишу песни.

Все мысли опять потерялись,

Не очень веселый финал в этой пьесе.

Мы слишком друг к другу привыкли,

Чтоб взять и легко так расстаться.

Знала б, как тяжело было первые дни

По чужим городам мне скитаться.

А ты опять, все такая же красивая

Дрянь моя строптивая…

Стреляешь глазами, я не понимаю

Почему же я так скучаю.

Ik heb nooit leren liegen...

Ja.

Ik mis.

Dom.

Je sierlijke figuur heeft er niets mee te maken.

Maak deze zet je laatste met je ridder.

Laten we nog eens nadenken, alsof het slecht is.

En ik zal een dwaas nemen, laat me gaan.

Ik neem een ​​taxi, ik kom even mee.

En zoals gewoonlijk kom ik te laat voor de nacht.

Opnieuw begint het van leeg,

Onmogelijk, maar het kan uitkomen.

Ik wilde het gewoon vergeten...

Maar wat heb ik in godsnaam de pijp weer opgepakt?

Ik zal geen reden vinden om langs te komen

Wat hierna te dekken?

Trump op de terugtocht.

Nou, het gaat maar door

Kon het niet laten, je moeder...

En jij weer, nog steeds mooi

Mijn hardnekkige onzin...

Je schiet met je ogen, ik begrijp het niet

Waarom verveel ik me zo...

En jij weer, nog steeds mooi

Mijn hardnekkige onzin...

Je schiet met je ogen, ik begrijp het niet

Waarom verveel ik me zo...

Ik kijk en klopte je gescheiden,

Ik wilde zo graag terugkeren, maar je hebt niet alles gegeven...

Kansen, deze moeilijkheden, afstanden

Mijn geest werd naar het punt van ontbranding gebracht.

Deze lanen, straten

Eén dwaalde er doorheen, zou niet struikelen

Ontmoet elkaar niet ... Er draait iets onopvallend

Ik ben de gewoonte om te lopen te veel kwijtgeraakt.

En jij weer, nog steeds mooi

Mijn hardnekkige onzin...

Je schiet met je ogen, ik begrijp het niet

Waarom verveel ik me zo...

En jij weer, nog steeds mooi

Mijn hardnekkige onzin...

Je schiet met je ogen, ik begrijp het niet

Waarom verveel ik me zo...

Je dansen bleven je bij,

En ik schrijf, zoals altijd, liedjes.

Alle gedachten zijn weer verloren

Geen erg vrolijk einde in dit stuk.

We zijn te veel aan elkaar gewend

Om zo te nemen en gemakkelijk uit elkaar te gaan.

Ik zou weten hoe moeilijk de eerste dagen waren

Ik zal door vreemde steden dwalen.

En jij weer, nog steeds mooi

Mijn hardnekkige onzin...

Je schiet met je ogen, ik begrijp het niet

Waarom verveel ik me zo.