Heroes Never Die - Mostly Autumn

The ways, the ins and outs of heaven still elude us to the and

The tears, the sun the rain, I feel them on my face against my skin

We loved you then, we love you still

And don’t you know, don’t you know that heroes never die

They sail forever

Slow the rain falls, the memories blowing through

I stand with arms outstretched to catch the warmth of you

Eyes to the heavens, screaming at the skyes

Trying to send you messages, still choking on goodbyes

And I wonder why

Gold November, yellow, brown and green

I try to picture you still somewhere in between

Cold the night falls, shadows drawing in

The glimpse I had of you is torn into the wind

And I wonder why, tracing paths, we search the stormy sky

The ways, the ins and outs of heaven still elude us to the end

The tears, the sun the rain, I feel them on my face against my skin

We loved you then, we love you still

And don’t you know, don’t you know that heroes never die

They sail forever

Close my eyes now, and focus on the light

You are more beautiful and never out of sight

And tears that fall are blood from the heart, from the moment we part

May I offer those tears for the love of the years

For the love

The ways, the ins and outs of heaven still elude us to the end

The tears, the sun the rain, I feel them on my face and on my skin

We loved you then, we love you still and don’t you know, don’t you know

The ways, the ins and outs of heaven still elude us to the end

If he’s the sun the rain, I feel him on my face against my skin

And when I open up that door and think of where we we used to roam

And laugh and smile and drink with friends, with all the love you know we have

Don’t you konw, that heroes never die, they sail forever

De manieren, het reilen en zeilen van de hemel ontglippen ons nog steeds naar de en

De tranen, de zon de regen, ik voel ze op mijn gezicht tegen mijn huid

We hielden toen van je, we houden nog steeds van je

En weet je niet, weet je niet dat helden nooit sterven?

Ze zeilen voor altijd

Langzaam valt de regen, de herinneringen waaien door

Ik sta met uitgestrekte armen om de warmte van jou op te vangen

Ogen naar de hemel, schreeuwend naar de hemel

Ik probeer je berichten te sturen, maar stik nog steeds bij het afscheid

En ik vraag me af waarom?

Goud november, geel, bruin en groen

Ik probeer je nog ergens tussenin voor te stellen

Koud valt de nacht, schaduwen komen binnen

De glimp die ik van je had, is in de wind gescheurd

En ik vraag me af waarom we, terwijl we paden volgen, de stormachtige lucht doorzoeken

De wegen, het reilen en zeilen van de hemel ontglippen ons nog steeds tot het einde

De tranen, de zon de regen, ik voel ze op mijn gezicht tegen mijn huid

We hielden toen van je, we houden nog steeds van je

En weet je niet, weet je niet dat helden nooit sterven?

Ze zeilen voor altijd

Sluit nu mijn ogen en focus op het licht

Je bent mooier en nooit uit het zicht

En tranen die vallen zijn bloed uit het hart, vanaf het moment dat we scheiden

Mag ik die tranen aanbieden voor de liefde van de jaren

Voor de liefde

De wegen, het reilen en zeilen van de hemel ontglippen ons nog steeds tot het einde

De tranen, de zon de regen, ik voel ze op mijn gezicht en op mijn huid

We hielden toen van je, we houden nog steeds van je en weet je het niet, weet je het niet?

De wegen, het reilen en zeilen van de hemel ontglippen ons nog steeds tot het einde

Als hij de zon de regen is, voel ik hem op mijn gezicht tegen mijn huid

En als ik die deur open en denk aan waar we vroeger rondliepen?

En lach en lach en drink met vrienden, met alle liefde waarvan je weet dat we ze hebben

Weet je niet dat helden nooit sterven, ze zeilen voor altijd?