Единственная твоя - Златаслава

Я — единственная твоя.

Единственная твоя, твоя, твоя.

А по пустякам, я ругаюсь.

Знаю, это зря, но бывает.

Я на сквозняках, простужаюсь.

Ты меня лечи губами, черным чаем.

Ты знаешь:

Я — единственная твоя.

Порой непонятная.

Заплаканная, на простыне мятой, я одна.

Ты знаешь:

Я — твоя переменная.

И не идеальная, но в целой Вселенной.

В маленьком теле я всегда твоя.

А еще порой, на балконе.

Я стою одна, без покоя.

Ты же знаешь я, не простая.

Сложная, запутанная, ты все понимаешь.

Но все же:

Я — единственная твоя.

Порой непонятная.

Заплаканная, на простыне мятой, я одна.

Ты знаешь:

Я — твоя переменная.

И не идеальная, но в целой Вселенной.

В маленьком теле я всегда твоя.

Ты знаешь:

Я — единственная твоя.

Порой непонятная.

Заплаканная, на простыне мятой, я одна.

Ты знаешь:

Я — твоя переменная.

И не идеальная, но в целой Вселенной.

В маленьком теле я всегда твоя.

Ik ben je enige.

Uw enige, de uwe, de uwe.

En voor niets, ik zweer het.

Ik weet dat het tevergeefs is, maar het gebeurt.

Ik zit in de tocht, ik ben verkouden.

Je behandelt me ​​met lippen, zwarte thee.

Je weet wel:

Ik ben je enige.

Soms onbegrijpelijk.

Huilend, op een blaadje, ben ik alleen.

Je weet wel:

Ik ben je variabele.

En niet ideaal, maar in het hele universum.

In een klein lichaam ben ik altijd van jou.

En soms op het balkon.

Ik sta alleen, zonder rust.

Je weet dat ik niet simpel ben.

Ingewikkeld, verwarrend, je begrijpt alles.

Maar nog steeds:

Ik ben je enige.

Soms onbegrijpelijk.

Huilend, op een blaadje, ben ik alleen.

Je weet wel:

Ik ben je variabele.

En niet ideaal, maar in het hele universum.

In een klein lichaam ben ik altijd van jou.

Je weet wel:

Ik ben je enige.

Soms onbegrijpelijk.

Huilend, op een blaadje, ben ik alleen.

Je weet wel:

Ik ben je variabele.

En niet ideaal, maar in het hele universum.

In een klein lichaam ben ik altijd van jou.