Ataraxis - Zero Theorem

I’ve grappled with quiet

Sought tranquility

Cut off my own air supply so I couldn’t breathe

Peace was a valuable friend that never stayed very long

I rarely ever opened up

So adrift I didn’t belong

Out of everyone I’ve known

You wouldn’t leave me on my own

The only light that shown

You fought to make me whole

Ataraxis beckoned me

I desired not to feel

Even for a second

I went beyond numbing it

You tried to carve a smile

You tried to force a laugh

When I was torn and vacant

You kept coming back

Out of everyone I’ve known

You wouldn’t leave me on my own

The only light that shown

You fought to make me whole

Ataraxis beckoned and mocked me

Turned its back and left me there

Ataraxis beckoned and mocked me

I felt it everywhere

Out of everyone I’ve known

You wouldn’t leave me on my own

You were the only light that shown

Reviving flesh from stone

Never on my own

You fought to make me whole

Ik heb geworsteld met stilte

Rust gezocht

Sluit mijn eigen luchttoevoer af, zodat ik niet kon ademen

Peace was een waardevolle vriend die nooit lang bleef

Ik ging zelden open

Dus op drift hoorde ik er niet bij

Van iedereen die ik ken

Je zou me niet alleen laten

Het enige licht dat getoond wordt

Je hebt gevochten om me heel te maken

Ataraxis wenkte me

Ik wilde niet voelen

Zelfs voor een seconde

Ik ging verder dan het te verdoven

Je probeerde een glimlach te maken

Je probeerde een lach te forceren

Toen ik verscheurd en leeg was

Je bleef terugkomen

Van iedereen die ik ken

Je zou me niet alleen laten

Het enige licht dat getoond wordt

Je hebt gevochten om me heel te maken

Ataraxis wenkte en bespotte me

Keek zijn rug toe en liet me daar achter

Ataraxis wenkte en bespotte me

Ik voelde het overal

Van iedereen die ik ken

Je zou me niet alleen laten

Jij was het enige licht dat liet zien

Vlees herleven van steen

Nooit in mijn eentje

Je hebt gevochten om me heel te maken