Баллада о нимфах -

В лесах балтийских, где коварны ветви,

Где в темных чащах эхо замирает,

Там в камышах густых трепещут нимфы —

Прекраснее подснежников небесных.

Когда увидишь нимфу, сразу умираешь

И оживаешь вновь с раскрытыми устами,

С цветами в волосах и вишнями в ладонях,

В ее волшебной песне растворяясь.

Припев:

Их шеи длинные вокруг деревьев вьются,

Глаза их желтые отчаянно мерцают…

II,

Но тронешь нимфу грубыми руками —

Венок рассыплется и почернеют губы,

И превратится нимфа в мертвую старуху,

И взор ее навеки опустеет.

А стоит в лес войти с любовью в сердце,

Закрыв глаза и распростерши руки —

Все нимфы выбегут и бросятся в объятья

И вымажут лицо твое нектаром.

Припев:

Их шеи длинные вокруг деревьев вьются,

Глаза их желтые отчаянно мерцают…

III

Тебе останется лишь отыскать невесту.

Явись пред ней в распахнутой рубашке,

Расшитой на манжетах кружевами,

Тогда она сама падет в твои ладони.

И ручейком серебряным растая,

Вдруг обернется птицей синекрылой,

И тут вы, вскрикнув, улетите в небо

И станете парить над облаками.

Припев:

А на закате вы приземлитесь в поле

И станете совсем земными существами…

In de Baltische bossen, waar de takken verraderlijk zijn,

Waar in het donkere struikgewas de echo vervaagt,

Daar, in het dikke riet, trillen nimfen -

Mooier dan de sneeuwklokjes van de hemel.

Als je een nimf ziet, ga je meteen dood

En je komt weer tot leven met open lippen,

Met bloemen in hun haar en kersen in hun handen,

Oplossen in haar magische lied.

Refrein:

Hun lange nekken krullen om de bomen,

Hun gele ogen flikkeren wanhopig...

ik,

Maar raak de nimf aan met ruwe handen -

De krans zal afbrokkelen en de lippen zullen zwart worden,

En de nimf zal veranderen in een dode oude vrouw,

En haar blik zal voor altijd leeg zijn.

En het is de moeite waard om het bos in te gaan met liefde in je hart,

Sluit je ogen en open je armen -

Alle nimfen zullen naar buiten rennen en zichzelf in hun armen werpen

En ze zullen je gezicht smeren met nectar.

Refrein:

Hun lange nekken krullen om de bomen,

Hun gele ogen flikkeren wanhopig...

III

Het enige wat je hoeft te doen is een bruid vinden.

Verschijn voor haar in een open hemd,

Geborduurd met kant op de manchetten,

Dan valt ze zelf in je handpalmen.

En smeltend als een zilveren stroom,

Plotseling verandert in een blauw-gevleugelde vogel,

En dan vlieg jij schreeuwend de lucht in

En je zweeft boven de wolken.

Refrein:

En bij zonsondergang land je in het veld

En jullie zullen volledig aardse wezens worden...