But No More - Zebra

The time is now or never

The crashing is coming near

The delphi is on the corner

And he whispers in your ear

It used to be men could be solemn even while laughing

And laughter could be heard shore to shore

But no more

Now all you hear is crying

Cause no one’s on the phone

Your feet are just now freezing over

You know that you are here all alone

It used to be men could be solemn even while laughing

And laughter could be heard shore to shore

But no more

When I think of friends and places

Things we wanted, hoped we’d be

All that’s left is fading traces

Memories of what use to be

Hear their laughter, see their shadows

Feel the darkness, see the light

We had lit all but lost so quickly

We think we won but we lost the fight

But it’s all the same to me

I’ve seen all I want to see

First they laugh at you

Then they cry

Say they’ll always be there

Then they die

So alone yet so alive

It used to be men could be solemn even while laughing

And laughter could be heard shore to shore

But no more

De tijd is nu of nooit

Het crashen komt dichterbij

De delphi ligt op de hoek

En hij fluistert in je oor

Vroeger konden mannen plechtig zijn, zelfs als ze lachten

En gelach kon van kust tot kust worden gehoord

Maar niet meer

Nu hoor je alleen maar huilen

Omdat er niemand aan de telefoon is

Je voeten bevriezen nu gewoon

Je weet dat je hier helemaal alleen bent

Vroeger konden mannen plechtig zijn, zelfs als ze lachten

En gelach kon van kust tot kust worden gehoord

Maar niet meer

Als ik aan vrienden en plaatsen denk

Dingen die we wilden, hoopten dat we zouden zijn

Het enige dat overblijft, zijn vervagende sporen

Herinneringen aan wat vroeger was

Hoor hun gelach, zie hun schaduwen

Voel de duisternis, zie het licht

We hadden alles aangestoken, maar verloren zo snel

We denken dat we hebben gewonnen, maar we hebben het gevecht verloren

Maar het is allemaal hetzelfde voor mij

Ik heb alles gezien wat ik wilde zien

Eerst lachen ze je uit

Dan huilen ze

Zeg dat ze er altijd zullen zijn

Dan gaan ze dood

Zo alleen en toch zo levend

Vroeger konden mannen plechtig zijn, zelfs als ze lachten

En gelach kon van kust tot kust worden gehoord

Maar niet meer