Landslides - Zara Kershaw

I’m the disease and the medicine

‘Cause I always come and go

Each time I leave as a skeleton

He hates to love me down to the bone

He admits it’s been too long

Holds up another beer instead

Asked me how my mother’s been

Said «I haven’t seen her yet»

And as I raise my glass

Knowing it could be the last

Night we’ll ever have

When the train finally pulls me back

I let go but you let landslides fall on my window

As dust fell we fled, left our raincoats warm at the door

Say we were young, we were just kids

Look at all the mess we made

When someone asks me if I’m his

He feels the need to look away

And as we’re walking back

Rain dripping caramel

I still taste the past

Doesn’t falter but I know him well

I let go but you let landslides fall on my window

As dust fell we fled, left our raincoats warm at the door

It’s electric

He knows I’m soft to the touch

And he thinks about it

Talking not saying too much

I try hard to fight it

Old bridges we have burned

I know you hate to love whenever I return

Gone cold for you

Though I can’t forget it

But if I keep remembering

I’ll know I’ll regret it

We’re both alive and crazy

Knowing it is heaven

With just a little more

I let go but you let landslides

I let go but you let landslides

Fall on my window

As dust fell we fled, left our raincoats warm at the door

I let go but you let landslides fall on my window

As dust fell we fled, left our raincoats warm at the door

Ik ben de ziekte en het medicijn

Want ik kom en ga altijd

Elke keer dat ik wegga als een skelet

Hij haat het om van me te houden tot op het bot

Hij geeft toe dat het te lang geleden is

Houdt in plaats daarvan nog een biertje omhoog

Vroeg me hoe het met mijn moeder ging

Zei: "Ik heb haar nog niet gezien"

En terwijl ik mijn glas hef

Wetende dat het de laatste zou kunnen zijn

Nacht die we ooit zullen hebben

Wanneer de trein me eindelijk terugtrekt

Ik liet los, maar jij liet aardverschuivingen op mijn raam vallen

Terwijl het stof viel, vluchtten we en lieten onze regenjassen warm aan de deur achter

Stel dat we jong waren, we waren nog maar kinderen

Kijk naar alle rotzooi die we hebben gemaakt

Als iemand me vraagt of ik van hem ben

Hij voelt de behoefte om weg te kijken

En terwijl we teruglopen

Regen druipende karamel

Ik proef nog steeds het verleden

Stoort niet maar ik ken hem goed

Ik liet los, maar jij liet aardverschuivingen op mijn raam vallen

Terwijl het stof viel, vluchtten we en lieten onze regenjassen warm aan de deur achter

Het is elektrisch

Hij weet dat ik zacht aanvoelt

En hij denkt erover na

Praten en niet te veel zeggen

Ik probeer er hard tegen te vechten

Oude bruggen die we hebben verbrand

Ik weet dat je er een hekel aan hebt om lief te hebben wanneer ik terugkom

Verkouden voor jou

Hoewel ik het niet kan vergeten

Maar als ik het me blijf herinneren

Ik weet dat ik er spijt van zal krijgen

We zijn allebei levend en gek

Wetende dat het de hemel is

Met nog een beetje meer

Ik liet los, maar jij liet aardverschuivingen toe

Ik liet los, maar jij liet aardverschuivingen toe

Val op mijn raam

Terwijl het stof viel, vluchtten we en lieten onze regenjassen warm aan de deur achter

Ik liet los, maar jij liet aardverschuivingen op mijn raam vallen

Terwijl het stof viel, vluchtten we en lieten onze regenjassen warm aan de deur achter