Sanrı - Zakkum

Gün yeni doğarken odanın balkonuna

Sabahın ilk kahvesi doluyor yanaklarna

Birkaç saat daha var sislerin çoğalmasına

Bakir telaşlar için insanların uyanmasına

Her Ankara sabahı gibi belki biraz üşüyorsun

Ama olsun, eskiden beri üşümeyi seviyorsun…

Çöpleri karıştıran sokak köpekleri gibi

Kurcalıyorsun fark etmeden geçmişte ki günleri

Çocukluğun sessizce tırmanıyor kucağına

Şöyle bir gülümsüyor kıvırcık saçlarıyla

Babanı andırıyor sanki, bu sessiz duruşuyla

Ve ne kadar eksildiğini hatırlatıyor sana…

Ne kadar güzelmişsin, hayat henüz çırılçıplak

Hiçbir şey el değmemiş, günler birer salıncak

Op het balkon van de kamer bij zonsopgang

De eerste koffie van de ochtend vult je wangen

Nog een paar uur tot de nevels opkomen

Voor de maagdelijke drukte om mensen wakker te maken

Zoals elke ochtend in Ankara, heb je het misschien een beetje koud

Maar hoe dan ook, je houdt ervan om het lang koud te hebben…

Als zwerfhonden die op zoek zijn naar

Je knoeit met de afgelopen dagen zonder het te merken

Je jeugd kruipt stilletjes in je schoot

Ze lacht zo met haar krullende haar

Het is alsof hij op je vader lijkt, met zijn rustige houding

En het herinnert je eraan hoeveel je mist...

Wat ben je mooi, het leven is nog steeds naakt

Niets is onaangeroerd, dagen zijn schommels