Neon City in Shattered Glass - Yoe Mase

6:42 again.

Strange, he thought

For as long as he can remember he had always woken up at 6: 42. He never had

his alarm set for the time or anywhere near it

He wasn’t trying to wake up

6: 42 seemed to be observing him, and it never seemed to lose interest.

And in some strange way, it comforted him

He flipped his lights on and squinted.

It had been happening for over eight

months

No matter what pills he took or how late he went to bed, his internal clock

always prevailed

He wasn’t angry, wasn’t tired, but he felt helpless

His name was Oden.

He lived on the sixth floor of an old apartment building

with a balcony overlooking the city.

The view was nice, but the neglected

projects took away from it all

The city was odd, the sidewalks almost always deserted and the streets

seemingly devoid of all noise

And at night, the stereotypical neon signs and flashing lights were replaced

with a quiet far away hum of the city’s factories producing steel

For as long as he can remember, graffiti covered almost every wall of every

building, and windows were cracked on floors up high.

Tommy often wondered why

the city never bothered fixing it up

Despite the eerie emptiness, the citizens seemed happy enough, always with a

smile and a friendly greeting

They would nod and say hello while passing Oden in the hallway, always

appearing busy with something

He picked himself up and walked from his bedroom to another room.

His small television was hanging on his dirty blue wall, and was turned off as

usual.

There was an old grey couch that seemed small, awkwardly placed in the

middle of the room.

It was dirty and faded.

He felt he should replace it,

but he hardly used it anyway.

He was never in the room.

He found it amusing

that they called it a living room, because he hardly lived in it at all

However, his most prized possession was in this room.

His rectangular crystal

chamber was lying on the desk and he absolutely cherished it

It was the only reason he entered his room.

It took him to a world of mirrors.

What was it like to see the world through the eyes of a glass cage,

segregated from all the discomfort and awkwardness of life?

He would have to know

He needed an answer

There was nothing as essential

He thought for a moment and then sat down on his couch

He glared into the black abyss of his television.

That was the only show he

really liked anyhow.

He looked into the black abyss of his television.

That was the only show he really liked anyhow

6:42 weer.

Vreemd, dacht hij

Zolang hij zich kan herinneren, werd hij altijd om 6:42 wakker.

zijn wekker heeft gezet voor de tijd of ergens in de buurt

Hij probeerde niet wakker te worden

6:42 leek hem te observeren, en het leek nooit zijn interesse te verliezen.

En op een vreemde manier troostte het hem

Hij knipte zijn lichten aan en tuurde.

Het gebeurde al meer dan acht

maanden

Welke pillen hij ook nam of hoe laat hij naar bed ging, zijn interne klok

altijd gezegevierd

Hij was niet boos, niet moe, maar hij voelde zich hulpeloos

Zijn naam was Oden.

Hij woonde op de zesde verdieping van een oud flatgebouw

met een balkon met uitzicht op de stad.

Het uitzicht was mooi, maar het verwaarloosde

projecten namen alles weg

De stad was vreemd, de trottoirs bijna altijd verlaten en de straten

schijnbaar verstoken van alle ruis

En 's nachts werden de stereotiepe neonreclames en zwaailichten vervangen

met een stil, ver weg geroezemoes van de staalfabrieken in de stad

Zolang hij zich kan herinneren, bedekte graffiti bijna elke muur van elke

gebouw, en de ramen waren gebarsten op verdiepingen hoger.

Tommy vroeg zich vaak af waarom

de stad heeft nooit de moeite genomen om het op te lossen

Ondanks de griezelige leegte leken de burgers gelukkig genoeg, altijd met een

glimlach en een vriendelijke groet

Ze knikten en zeiden hallo terwijl ze Oden in de gang passeerden, altijd

bezig lijken met iets

Hij stond op en liep van zijn slaapkamer naar een andere kamer.

Zijn kleine televisie hing aan zijn vuile blauwe muur en stond uit als...

gebruikelijk.

Er was een oude grijze bank die klein leek, onhandig geplaatst in de...

midden van de kamer.

Het was vies en vervaagd.

Hij vond dat hij het moest vervangen,

maar hij gebruikte het toch nauwelijks.

Hij was nooit in de kamer.

Hij vond het grappig

dat ze het een woonkamer noemden, omdat hij er nauwelijks in woonde

Zijn kostbaarste bezit bevond zich echter in deze kamer.

Zijn rechthoekige kristal

kamer lag op het bureau en hij koesterde het absoluut

Het was de enige reden waarom hij zijn kamer binnenkwam.

Het bracht hem naar een wereld van spiegels.

Hoe was het om de wereld te zien door de ogen van een glazen kooi,

gescheiden van al het ongemak en de onhandigheid van het leven?

Hij zou moeten weten

Hij had een antwoord nodig

Er was niets zo essentieels

Hij dacht even na en ging toen op zijn bank zitten

Hij staarde in de zwarte afgrond van zijn televisie.

Dat was de enige show die hij

vond het in ieder geval erg leuk.

Hij keek in de zwarte afgrond van zijn televisie.

Dat was toch de enige show die hij echt leuk vond