Seasons of Man - Yes

The time between the notes relates the color to the scenes.

A constant vogue of triumphs dislocate man, it seems.

And space between the focus shape ascend knowledge of love.

As song and chance develop time, lost social temprance rules above.

Ah, ah.

Then according to the man who showed his outstretched arm to space,

He turned around and pointed, revealing all the human race.

I shook my head and smiled a whisper, knowing all about the place.

On the hill we viewed the silence of the valley,

Called to witness cycles only of the past.

And we reach all this with movements in between the said remark.

Close to the edge, down by the river.

Down at the end, round by the corner.

Seasons will pass you by,

Now that its all over and done,

Called to the seed, right to the sun.

Now that you find, now that youre whole.

Seasons will pass you by,

I get up, I get down.

I get up, I get down.

I get up, I get down.

I get up.

And you and i

De tijd tussen de noten relateert de kleur aan de scènes.

Een constante mode van triomfen ontwricht de mens, zo lijkt het.

En ruimte tussen de focusvorm stijgt kennis van liefde.

Naarmate zang en toeval de tijd ontwikkelen, gelden bovenstaande regels voor verloren sociale verleiding.

Ach, ach.

Volgens de man die zijn uitgestrekte arm naar de ruimte liet zien,

Hij draaide zich om en wees en onthulde het hele menselijke ras.

Ik schudde mijn hoofd en glimlachte fluisterend, terwijl ik alles over de plaats wist.

Op de heuvel zagen we de stilte van de vallei,

Geroepen om alleen cycli uit het verleden te zien.

En we bereiken dit alles met bewegingen tussen de genoemde opmerking.

Dicht bij de rand, bij de rivier.

Beneden aan het einde, om de hoek.

Seizoenen gaan aan je voorbij,

Nu het allemaal voorbij is,

Geroepen tot het zaad, recht naar de zon.

Nu dat je vindt, nu je heel bent.

Seizoenen gaan aan je voorbij,

Ik sta op, ik ga naar beneden.

Ik sta op, ik ga naar beneden.

Ik sta op, ik ga naar beneden.

Ik sta op.

En jij en ik