Eroica - Wolfpack Unleashed

Silent veil is all around me

Not a single noise

I can’t hear the bird’s bright singing

Nor somebody’s voice

Hopeless illness torments me

I’m forced to face my fate

Amputation of my talent

Caving out my pate

My hearing is fading -- my music is shading

The deafness is growing -- sweet notes are bowing

Dices have rolled -- darkness called -- embracing the dark

The only tones -- I can hear -- are there in my heart

Misanthropic being, I am hiding in my room

Fleeing into composition, symphony of doom

Stille sluier is overal om me heen

Geen enkel geluid

Ik kan het heldere gezang van de vogel niet horen

Noch iemands stem

Hopeloze ziekte kwelt me

Ik moet mijn lot onder ogen zien

Amputatie van mijn talent

Mijn paté uithollen

Mijn gehoor vervaagt -- mijn muziek vervaagt

De doofheid neemt toe -- zoete tonen buigen zich

Er zijn dobbelstenen gegooid -- duisternis genoemd -- omarmen het donker

De enige tonen -- ik kan horen -- zijn er in mijn hart

Misantropisch wezen, ik verberg me in mijn kamer

Op de vlucht voor compositie, symfonie van onheil