Death's Edifice - Wode

Lay my bones to rest

Overwhelming emptiness

Convulsive throes deny my breath

Faintest utterance to fading thought

In the gasp of death

Lost along the road

Weary traveller, this day was foretold

Through the grey haze

The weight of years

Reflection fades

We stumble into the darkness

The prodigal son returns

But brings only death

His nature, a lamentation

And knows only loss

Through vacant light

Torches burn in the night

Lain amongst the elders

A tomb of stone, where once stood your home

Our house is dead

We shall build it again

But our home is gone

And the world burns on

I watched thee

When fever glazed thine eyes

When overworn with watching

Never to rise

From thence

If thou

And early grave

Hadst found

Leg mijn botten om te rusten

Overweldigende leegte

Krampachtige krampen ontkennen mijn adem

Zwakke uiting van vervagende gedachte

In de snik van de dood

Verdwaald langs de weg

Vermoeide reiziger, deze dag was voorspeld

Door de grijze waas

Het gewicht van jaren

Reflectie vervaagt

We struikelen de duisternis in

De verloren zoon keert terug

Maar brengt alleen de dood

Zijn aard, een klaagzang

En kent alleen verlies

Door leeg licht

Fakkels branden in de nacht

Lag tussen de ouderen

Een stenen graf waar ooit je huis stond

Ons huis is dood

We zullen het opnieuw bouwen

Maar ons huis is weg

En de wereld brandt door

ik heb naar je gekeken

Toen koorts je ogen glazig maakte

Wanneer oversleten met kijken

Nooit meer opstaan

van daaruit

Als jij

En vroeg graf

Hadst gevonden