A Song For - Wino

Ribbons of love, please keep me true sane

Until I reach home on the morrow

Never, never to wander again

I’m weak and I’m weary of sorrow

London to Dublin, Australia to Perth

I gazed at your sky, I tasted your earth

Sung out my heart for what it was worth

Never again shall I ramble

There’s nowhere left in this world where to go

My arms, my legs, they’re a-trembling

Thoughts both clouded and blue as the sky

Not even worth the remembering

Now, as I stumble and reel to my bed

All that I’ve done, all that I’ve said

Means nothing to me, I’d soon as be dead

All of this world be forgotten

No words of comfort, no words of advice

Nothing to offer a stranger

Gone the love, gone the spite

It just doesn’t matter no longer

My sky’s getting far;

the ground’s getting close

My self going crazy, the way that it does

I’ll lie on my pillow and sleep if I must

Too late to wish I’d been stronger

Too late to wish I’d been stronger

Linten van liefde, houd me alsjeblieft eerlijk

Tot ik morgen thuis ben

Nooit, nooit meer ronddwalen

Ik ben zwak en ik ben het verdriet zat

Londen naar Dublin, Australië naar Perth

Ik staarde naar je lucht, ik proefde je aarde

Uit mijn hart gezongen voor wat het waard was

Nooit meer zal ik dwalen

Er is nergens meer in deze wereld waar je heen kunt gaan

Mijn armen, mijn benen, ze trillen

Gedachten zowel bewolkt als blauw als de lucht

Niet eens de moeite waard om te onthouden

Nu, terwijl ik strompel en naar mijn bed rol

Alles wat ik heb gedaan, alles wat ik heb gezegd

Betekent niets voor mij, ik zou snel dood zijn

Heel deze wereld wordt vergeten

Geen woorden van troost, geen woorden van advies

Niets om een ​​vreemdeling te bieden

Weg met de liefde, weg met de wrok

Het maakt gewoon niet meer uit

Mijn hemel komt ver;

de grond komt dichtbij

Ik word gek, zoals het doet

Ik zal op mijn kussen liggen en slapen als het moet

Te laat om te wensen dat ik sterker was geweest

Te laat om te wensen dat ik sterker was geweest