The Visitation - White Noise

Young girl with roses in her eyes

Sits on a bed of white sheets

The lights are off the gloom begins

To thicken as she waits

She’s waiting alone in the dark

(waiting…)

Where is the sun and the flowered park

(we're always waiting…)

Why do they always meet in shadow

Young girl with roses in her eyes

(I'm as close as your breathing…)

Waits for the phosphorescent mouth

(but you can’t hear me…)

It’s blue and comes upon her neck

In whispers like dry grass

She’s waiting for her lover’s voice

(I tried to talk to you…)

The sun is gone, the music plays

(but you wouldn’t listen…)

From the street corner and she cries

Young girl with roses in her eyes

Hugs close the dark and cries

The words she hears are weak

Her lover’s not asleep he’s dead

She feels his breathing by her side

He reaches across the border

Stretching his boneless hand towards her

(…Death is silent painless

I didn’t know what happened

I was suddenly standing above my body

While you looked on

Too much in shock for tears

I tried to speak

But couldn’t

I tried to talk to you

But you wouldn’t listen

And now we meet

Like guilty lovers in the dark

For such a hopeless moment

And even as we meet I feel you slipping from me

And I go back

To my darkness…)

The girl with roses in her eyes

(my spirit lingers after you like a faint stream of clouds…)

Speaks with her lover who is here

(my mouth hovers about you forever…)

Like vines their voices intertwine

It is all they have

(I see you waiting for me… summoning up the power as the light dies…)

She struggles to hold him back

(the light we loved…)

He clutches but the power is gone

And the pillow turns to chalk

(I tried to speak but couldn’t

And now we meet like guilty lovers in the dark

For such a hopeless moment

And even as we meet I feel you slipping from me

And I go back to my darkness…)

Jong meisje met rozen in haar ogen

Zit op een bed van witte lakens

De lichten zijn uit, de duisternis begint

Om dikker te worden terwijl ze wacht

Ze wacht alleen in het donker

(aan het wachten…)

Waar is de zon en het bloemrijke park?

(we wachten altijd...)

Waarom ontmoeten ze elkaar altijd in de schaduw?

Jong meisje met rozen in haar ogen

(Ik ben zo dichtbij als je ademhaling...)

Wacht op de fosforescerende mond

(maar je kunt me niet horen...)

Het is blauw en komt op haar nek

In fluisteringen als droog gras

Ze wacht op de stem van haar geliefde

(Ik heb geprobeerd met je te praten...)

De zon is weg, de muziek speelt

(maar je wilde niet luisteren...)

Vanaf de straathoek en ze huilt

Jong meisje met rozen in haar ogen

Knuffels sluiten het donker en huilen

De woorden die ze hoort zijn zwak

Haar minnaar slaapt niet, hij is dood

Ze voelt zijn ademhaling aan haar zijde

Hij reikt over de grens

Zijn beenloze hand naar haar uitstrekkend

(...De dood is stil pijnloos

Ik wist niet wat er gebeurde

Ik stond ineens boven mijn lichaam

Terwijl je toekeek

Te veel in shock voor tranen

Ik heb geprobeerd te praten

Maar kon niet

Ik heb geprobeerd met je te praten

Maar je zou niet luisteren

En nu ontmoeten we elkaar

Als schuldige minnaars in het donker

Voor zo'n hopeloos moment

En zelfs als we elkaar ontmoeten, voel ik dat je van me wegglijdt

En ik ga terug

Naar mijn duisternis...)

Het meisje met rozen in haar ogen

(mijn geest blijft achter je hangen als een vage stroom wolken...)

Spreekt met haar minnaar die hier is

(mijn mond zweeft voor altijd om je heen...)

Als wijnstokken verstrengelen hun stemmen zich

Het is alles wat ze hebben

(Ik zie je op me wachten... de kracht oproepen als het licht uitgaat...)

Ze worstelt om hem tegen te houden

(het licht waar we van hielden...)

Hij grijpt, maar de kracht is weg

En het kussen verandert in krijt

(Ik probeerde te praten, maar kon niet

En nu ontmoeten we elkaar als schuldige minnaars in het donker

Voor zo'n hopeloos moment

En zelfs als we elkaar ontmoeten, voel ik dat je van me wegglijdt

En ik ga terug naar mijn duisternis...)