Rise of the Empress - White Empress

It might have looked like smoke to those who hadn’t been There but it was stea

Steam rising from the still wet wounds of the fallen Scattered across the fields

It mingled with the collecting dew and filled the air with A rank pungent aroma

The smell of a new era.

The warrior stirred managed to get to his knees and then Pushing with an iron

hand on the dank ground to his feet His eyes scanned the scores of dead

searching for his Weapon

A smile crept across his face.

Strong victorious he strode to the edge of the wood

All along the treeline first one here then one there a new Member of the new

race emerged

They nodded to each other knowing this was the dawn they’d Waited for

The marriage of man and machine had birthed them into a Future where they held

within them all the capacities of Both.

Against the rising sun a silhouette loomed and he knelt at Her feet

He turned his face up and swallowed his knee-jerk revulsion To her monstrous

flesh.

Aluminum coils laced through her skin held her form Together here and there the

sacrifice she had coldly made To achieve majesty

All color had left her except for the Dried clots of blood Which clung

insistently to the holes Left by the stoic Stitching begging her to remember a

humanity she had Marshaled a mortality she’d eschewed

The ink pools of her eyes surveyed her subjects as one by One they bowed before

her.

Her glittering irises assessed

Them counted them dismissed them

What she’d done had been for the cause not them

If they proved loyal they might live to see the third moon

If not only the warrior would be spared.

Wiping the last of the battle sweat from her lips she took His weapon and

knighted him the first the last the best Into the reign of the white empress.

Het leek misschien op rook voor degenen die er niet waren geweest, maar het was stoofvlees

Stoom stijgt op uit de nog natte wonden van de gevallenen Verspreid over de velden

Het vermengde zich met de verzamelende dauw en vulde de lucht met een penetrante geur

De geur van een nieuw tijdperk.

De krijger roerde erin om op zijn knieën te komen en duwde toen met een strijkijzer

hand op de vochtige grond aan zijn voeten Zijn ogen scanden de tientallen doden

op zoek naar zijn wapen

Een glimlach kroop over zijn gezicht.

Sterk zegevierend schreed hij naar de rand van het bos

Langs de boomgrens eerst een hier dan een daar een nieuw lid van de nieuwe

ras ontstond

Ze knikten naar elkaar, wetende dat dit de dageraad was waarop ze hadden gewacht

Het huwelijk van mens en machine had hen in een toekomst doen geboren waarin ze vasthielden

binnen hen alle capaciteiten van Beide.

Tegen de opkomende zon doemde een silhouet op en hij knielde aan Haar voeten

Hij draaide zijn gezicht omhoog en slikte zijn reflexmatige afkeer in

vlees.

Aluminium spoelen die door haar huid waren geregen, hielden haar vorm samen hier en daar de

offer dat ze koud had gebracht om majesteit te bereiken

Alle kleur had haar verlaten, behalve de gedroogde bloedstolsels die zich vastklampten

aanhoudend naar de gaten achtergelaten door de stoïcijnse Stitching die haar smeekt om te onthouden

menselijkheid had ze een sterfelijkheid geleid die ze had gemeden

De inktpoelen van haar ogen bestudeerden haar proefpersonen als één voor één waarvoor ze bogen

haar.

Haar glinsterende irissen beoordeeld

Ze telden ze hebben ze weggestuurd

Wat ze had gedaan was voor de zaak geweest, niet voor hen

Als ze loyaal zouden blijken te zijn, zouden ze misschien de derde maan kunnen zien

Als niet alleen de krijger zou worden gespaard.

Ze veegde het laatste strijdzweet van haar lippen en nam Zijn wapen en...

Ridderde hem de eerste de laatste de beste In het bewind van de blanke keizerin.