Tambourine Like A Crown - We Were Evergreen

She cast herself to sea

Cause she couldn’t use her wings

I was drowning in a cup of tea

Waiting for the spring

Winter rapes you white and clean

Leaves you quite and lean

With a sense of being in between

My fingers hit the wrong key

I climbed upon the highest mount

And wondered how to fly down

It was too much work for me

Somewhere bells are ringing

And lonely mothers thinking

How could they do this to me?

But in the sun we were one and all

In the sun we were halfway grown

In the sun with our memorie almost full

It was mentioned in the news

The halls are decked with shoes

that nobody dares to take and move

All mighty and all bruised

There’s a rustle in the shallow end

The buyers stop to listen

there is light up by the trees

O glorious day, the license plate was marked

«All is forgiven"just in time for the feast

But in the sun we were one and all

In the sun we were halfway grown

In the sun with our memorie almost full in the sun

As they were dancing in the parlour

I couldn’t help but to recall her

The girl who flew herself to sea

I wondered for a second all the things she had imagined

What she would’ve liked to be

But in the sun we were one and all

In the sun we were halfway grown

In the sun with our memorie almost full in the sun

But in the sun we were one and all (i wear my tambourine like a crown of light

trough the night)

In the sun we were halfway grown

In the sun with our memorie almost full in the sun

Ze wierp zichzelf op zee

Omdat ze haar vleugels niet kon gebruiken

Ik verdronk in een kopje thee

Wachten op de lente

De winter verkracht je wit en schoon

Laat je rustig en slank achter

Met het gevoel er tussenin te zijn

Mijn vingers raken de verkeerde toets

Ik klom op de hoogste berg

En vroeg me af hoe je naar beneden moest vliegen

Het was te veel werk voor mij

Ergens gaan klokken rinkelen

En eenzame moeders denken

Hoe konden ze me dit aandoen?

Maar in de zon waren we één en al

In de zon waren we half volwassen

In de zon met ons geheugen bijna vol

Het werd genoemd in het nieuws

De zalen zijn versierd met schoenen

die niemand durft te nemen en te verplaatsen

Allemaal machtig en allemaal gekneusd

Er klinkt geritsel in het ondiepe gedeelte

De kopers stoppen om te luisteren

er is licht bij de bomen

O glorieuze dag, de kentekenplaat was gemarkeerd

«Alles is vergeven"net op tijd voor het feest

Maar in de zon waren we één en al

In de zon waren we half volwassen

In de zon met onze herinnering bijna vol in de zon

Terwijl ze aan het dansen waren in de salon

Ik kon het niet helpen dat ik me haar herinnerde

Het meisje dat zelf naar zee vloog

Ik vroeg me even af ​​wat ze zich allemaal had voorgesteld

Wat ze graag had willen zijn?

Maar in de zon waren we één en al

In de zon waren we half volwassen

In de zon met onze herinnering bijna vol in de zon

Maar in de zon waren we één en allen (ik draag mijn tamboerijn als een kroon van licht

door de nacht)

In de zon waren we half volwassen

In de zon met onze herinnering bijna vol in de zon