Is This the End? - We The Kings

I find myself sitting underneath a filled up tub

Waiting for someone, waiting for some love

Feel the weight of the water rushing through my blood

Hit the rock at the bottom, yeah you could hear the thud

You could never believe though how strong I can be

As the world kept spinning through the water above me

My lungs quit working, but my gills kept growing

I guess there’s no stopping, I’ma find a way to breathe

Sometimes the world becomes just too bright to be

But then I find that I don’t need my own blue eyes to see

Like when there’s a war, there’s a fight

When there’s a kid, there’s a might

When there’s a wrong, there’s a right

And when there’s a bark, there’s a bite

It’s like a model, a system of certain uncertainty

You think you’d know what you know

Then what you know is not meant to be

Like am I here, or am I there?

is it life, or is it fair?

Do we die or are we spared?

Are we torn, or do we tear?

Do we leave to a place

Where there’s gold and where there’s grace?

Is it past all the skies?

Is it past all the space?

Does it look all the same?

Is it a copy, then a paste?

When we know what we face, is it a walk or a race?

I catch myself staring right into my head

Wanting all the answers, I’ll break before I’ll bend

I’ll give it one more try, a last question that I’ll send

Is this the start of living, or is this the end?

I feel the salt in my wounds but it doesn’t break me down

Looks like this world has become an enormous lost and found

I’ll never give up my right, I deserve to dictate how I sound

Cause this is my freedom, my town, my kingdom, my crown

So at the bottom of the tub, still laying down like in my bed

The water like a casket, still covering up my head

I figure out the answer to the thoughts my mind has said

You don’t have to find out that you’re dying

To realize that you’re not dead

Ik merk dat ik onder een gevuld bad zit

Wachten op iemand, wachten op wat liefde

Voel het gewicht van het water door mijn bloed stromen

Raak de rots aan de onderkant, ja je kon de plof horen

Je zou echter nooit kunnen geloven hoe sterk ik kan zijn

Terwijl de wereld door het water boven me bleef draaien

Mijn longen werken niet meer, maar mijn kieuwen blijven groeien

Ik denk dat er geen stoppen is, ik vind een manier om te ademen

Soms wordt de wereld gewoon te helder om te zijn

Maar dan merk ik dat ik mijn eigen blauwe ogen niet nodig heb om te zien

Zoals wanneer er oorlog is, er wordt gevochten

Als er een kind is, is er een macht

Als er een fout is, is er een rechts

En als er geblaf is, is er een hap

Het is als een model, een systeem van bepaalde onzekerheid

Je denkt dat je zou weten wat je weet

Dan is wat je weet niet bedoeld om te zijn

Zoals ben ik hier of ben ik daar?

is het leven, of is het eerlijk?

Gaan we dood of worden we gespaard?

Zijn we verscheurd of scheuren we?

Vertrekken we naar een plaats?

Waar is goud en waar is genade?

Is het voorbij alle luchten?

Is het voorbij alle ruimte?

Ziet het er allemaal hetzelfde uit?

Is het een kopie en dan een plak?

Als we weten waar we voor staan, is het dan een wandeling of een race?

Ik betrap mezelf erop dat ik recht in mijn hoofd staar

Omdat ik alle antwoorden wil, breek ik voordat ik buig

Ik zal het nog een keer proberen, een laatste vraag die ik zal sturen

Is dit het begin van het leven, of is dit het einde?

Ik voel het zout in mijn wonden, maar ik word er niet kapot van

Het lijkt erop dat deze wereld een enorme verloren en gevonden wereld is geworden

Ik geef nooit mijn recht op, ik verdien het om te dicteren hoe ik klink

Want dit is mijn vrijheid, mijn stad, mijn koninkrijk, mijn kroon

Dus op de bodem van het bad, nog steeds liggend zoals in mijn bed

Het water als een kist, bedekt nog steeds mijn hoofd

Ik vind het antwoord op de gedachten die mijn geest heeft gezegd

Je hoeft er niet achter te komen dat je doodgaat

Om te beseffen dat je niet dood bent