Лицом к лицу - Время жатвы

Лицом к лицу, не пряча глаз.

Душа замрет в предчувствии свободы.

И в этот миг подхватят нас

Небытия стремительные воды.

Тонут берега в ядовитом тумане.

Звезды в небесах, словно острые иглы.

И кому нужны наши глупые тайны?

И кому нужны наши странные игры?

Превращаясь в пыль и рождаясь из пены,

Разбивая сердце об острые камни,

Мы увидим, как наши тусклые тени

Возвращает к жизни бессильная память.

Лицом к лицу… Но тонок лед —

Под ним реки незримое теченье.

Один лишь миг — из темных вод

Уже глядят чужие отраженья.

Тонут берега в ядовитом тумане.

Звезды в небесах, словно острые иглы.

И кому нужны наши глупые тайны?

И кому нужны наши странные игры?

Превращаясь в пыль и рождаясь из пены,

Разбивая сердце об острые камни,

Мы увидим, как наши тусклые тени

Возвращает к жизни бессильная память.

Face to face, zonder je ogen te verbergen.

De ziel zal bevriezen in afwachting van vrijheid.

En op dat moment komen ze ons ophalen

Niet-bestaan ​​snelle wateren.

De kusten verdrinken in een giftige mist.

De sterren aan de hemel zijn als scherpe naalden.

En wie heeft onze stomme geheimen nodig?

En wie heeft onze vreemde spelletjes nodig?

Veranderend in stof en geboren uit schuim,

Mijn hart breken op scherpe stenen

We zullen onze vage schaduwen zien

Brengt een machteloze herinnering weer tot leven.

Van aangezicht tot aangezicht ... Maar het ijs is dun -

Onder hem is de rivier een onzichtbare stroom.

Slechts een moment - van de donkere wateren

Kijk al naar de reflecties van andere mensen.

De kusten verdrinken in een giftige mist.

De sterren aan de hemel zijn als scherpe naalden.

En wie heeft onze stomme geheimen nodig?

En wie heeft onze vreemde spelletjes nodig?

Veranderend in stof en geboren uit schuim,

Mijn hart breken op scherpe stenen

We zullen onze vage schaduwen zien

Brengt een machteloze herinnering weer tot leven.