Through Sepulchral Shadows - Vomitory

The sombre massive clouds heals the scars burnt of the sun

Where a last forsaken light slowly withers through

An eclipsed night has emerged when all that haunts shall be revealed

Thoughts now reaches through to barriers towards where

Spirits rest

The session brings forth forgotten epochs through the dark

Silence slowly ceases and changes into monotone words

Silhouettes seems to fall filtered out of thin air

A passage has reopened towards eyes who seek the never seen

Now thoughts befog the moon to link into the ceased

To vanish into levitation through sepulchral shadows

Coldsweat, a sudden freezing wind

A sinister feeling comes breathing down my neck

Vibration, a stench fills the air

The sHadows seems to grip me as they upon my skin

Convulsions, time is turning backwards

I feel the light being removed from my eyes

Levitation, the utter step of death

Only flesh is left to bury when I have stalked into the past

The session brings forth forgotten epochs through the dark

Silence slowly ceases and changes into monotone words

Silhouettes seems to fall filtered out of thin air

A passage has reopened towards eyes who seek the never seen

Now thoughts befog the moon to link into the ceased

To vanish into levitation through sepulchral shadows

Through sepulchral shadows

De sombere massieve wolken genezen de littekens van de zon

Waar een laatst verlaten licht langzaam verwelkt

Er is een verduisterde nacht aangebroken waarin alles wat spookt zal worden onthuld

Gedachten reiken nu door tot barrières naar waar

Geest rust

De sessie brengt vergeten tijdperken voort door het donker

Stilte houdt langzaam op en verandert in monotone woorden

Silhouetten lijken uit het niets te vallen

Een doorgang is heropend voor ogen die het nooit geziene zoeken

Nu benevelen gedachten de maan om te linken naar de opgehouden

Verdwijnen in levitatie door grafschaduwen

Koud zweet, een plotselinge ijskoude wind

Er komt een onheilspellend gevoel in mijn nek

Trilling, een stank vult de lucht

De schaduwen lijken me vast te pakken terwijl ze op mijn huid zitten

Stuiptrekkingen, de tijd gaat achteruit

Ik voel dat het licht uit mijn ogen wordt verwijderd

Levitatie, de uiterste stap van de dood

Er blijft alleen vlees over om te begraven als ik naar het verleden ben geslopen

De sessie brengt vergeten tijdperken voort door het donker

Stilte houdt langzaam op en verandert in monotone woorden

Silhouetten lijken uit het niets te vallen

Een doorgang is heropend voor ogen die het nooit geziene zoeken

Nu benevelen gedachten de maan om te linken naar de opgehouden

Verdwijnen in levitatie door grafschaduwen

Door grafschaduwen