Nervegasclouds - Vomitory

The sun was swallowed by the shrouds on a vast horizon red as blood

The air stood still, all winds were gone

Breath got weaker than ever before

They were coming in thousands, pale faces appeared

Awaiting a storm from above

When the shadows swept down through devouring clouds

The reaction froze in their mesmerized eyes

Landmines crushed the ones who fled

Into cascades of blood and burning soil

A storm of flames sweeps through the air

Ruins on fire fell over weak ones who was left behind

The pressure waves comes blasting those

Who still stands to the ground

Claws of heat tears the pale skin from the ashes of their flesh

Firewinds at lightning speed shatters a thousand deafening screams

Echoes of their bleeding throaths drowns into the massive light

Landmines crushed the ones who fled

Into cascades of blood and burning soil

A storm of flames sweeps through the air

Ruins on fire fell over weak ones who was left behind

Through the scattered masses swept the blinding light

Their shadows was forever burnt into the bleached ground

As they fled in vain

Bloodstained and burnt comes the ones who was spared

Crawling out of the mist

The light of the sun can not touch their eyes from above

Perpetual clouds of dust

Only the light from the still burning fires shall be the last

They will ever see

As nervegasclouds are drifting around and fills the air

They must breathe

Too weak to die by their own hands they crawl among the ashes

As nervegasclouds embraces them they suffocate

With bleeding throats

Convulsions tears the feverous skin, epileptic chainreaction

Thousand of rats spreads through the dark where

Nervegasclouds shall drift forever more

De zon werd opgeslokt door de sluiers aan een uitgestrekte horizon rood als bloed

De lucht stond stil, alle wind was weg

Adem werd zwakker dan ooit tevoren

Ze kwamen met duizenden, bleke gezichten verschenen

In afwachting van een storm van bovenaf

Toen de schaduwen neervielen door verslindende wolken

De reactie bevroor in hun gebiologeerde ogen

Landmijnen verpletterden degenen die vluchtten

In cascades van bloed en brandende aarde

Een vlammenstorm raast door de lucht

Ruïnes die in brand stonden, vielen over de zwakken die achterbleven

De drukgolven komen die opblazen

Wie staat er nog steeds op de grond?

Hitteklauwen scheuren de bleke huid van de as van hun vlees

Vuurwinden met bliksemsnelheid verbrijzelen duizenden oorverdovende kreten

Echo's van hun bloedende keel verdrinken in het enorme licht

Landmijnen verpletterden degenen die vluchtten

In cascades van bloed en brandende aarde

Een vlammenstorm raast door de lucht

Ruïnes die in brand stonden, vielen over de zwakken die achterbleven

Door de verstrooide massa's veegde het verblindende licht

Hun schaduwen waren voor altijd in de gebleekte grond gebrand

Terwijl ze tevergeefs vluchtten

Met bloed bevlekt en verbrand komen degenen die werden gespaard

Uit de mist kruipen

Het licht van de zon kan hun ogen van bovenaf niet raken

Eeuwigdurende stofwolken

Alleen het licht van de nog brandende vuren zal het laatste zijn

Ze zullen het ooit zien

Terwijl zenuwgaswolken ronddrijven en de lucht vullen

Ze moeten ademen

Te zwak om door hun eigen handen te sterven, kruipen ze tussen de as

Als zenuwgaswolken ze omarmen, stikken ze

Met bloedende kelen

Convulsies scheuren de koortsige huid, epileptische kettingreactie

Duizenden ratten verspreiden zich door het donker waar

Zenuwgaswolken zullen voor altijd blijven drijven