Into Winter Through Sorrow - Vomitory

A deathlike horizon frozen in black

Shall rise in the clouds from the burnt out atmosphere

The sun shall vanish in a layer of dust

Enshrouding the earth an everlasting solitude

The holocaust bean at night, bombers filled the skies

Storming flames came through the dark, burned mile after mile

Those who feld in panic died blasted to the ground

Now the dead and wounded all lies scattered across the land

Into winter when the skies are filled with dust

No sun forevermore

Through sorrow the spared ones mourn the weak

Who lies buried in the frost

A few ones strong enough to live shall slowly bleed to death

Amogn their true beloved ones all dead and torn apart

Pain now keeps their thoughts awake enough to feel the loss

Dead and wounded side by side covered in blood and frost

Into winter when the skies are filled with dust

No sun forevermore

Through sorrow the spared ones mourn the weak

Who lies buried in the frost

A vast lifeless nowhere, all burnt out and dead

Where blood lies in pure frost, frozen in the nuclear winter

The bodytemperature slowly drops, breath and puls grows weak

The cold air shall coagulate the bloodstreams from their wounds

Limb by limb all senses die, desperate eyes shall close

Forever shall the stained sky dim towards winter through sorrow

Een dodelijke horizon bevroren in het zwart

Zal in de wolken opstijgen vanuit de uitgebrande atmosfeer

De zon zal verdwijnen in een laag stof

De aarde omhullen met een eeuwige eenzaamheid

De holocaustboon 's nachts, bommenwerpers vulden de lucht

Stormende vlammen kwamen door het donker, mijl na mijl verbrand

Degenen die in paniek raakten stierven op de grond gestraald

Nu liggen de doden en gewonden allemaal verspreid over het land

De winter in wanneer de lucht gevuld is met stof

Voor altijd geen zon

Door verdriet rouwen de gespaarde de zwakken

Wie ligt begraven in de vorst?

Een paar die sterk genoeg zijn om te leven, zullen langzaam doodbloeden

Onder hun ware geliefden allemaal dood en verscheurd

Pijn houdt hun gedachten nu wakker genoeg om het verlies te voelen

Doden en gewonden naast elkaar bedekt met bloed en ijs

De winter in wanneer de lucht gevuld is met stof

Voor altijd geen zon

Door verdriet rouwen de gespaarde de zwakken

Wie ligt begraven in de vorst?

Een enorm levenloos nergens, allemaal opgebrand en dood

Waar bloed ligt in pure vorst, bevroren in de nucleaire winter

De lichaamstemperatuur daalt langzaam, adem en pols worden zwakker

De koude lucht zal de bloedstromen uit hun wonden doen stollen

Ledematen voor ledematen sterven alle zintuigen, wanhopige ogen zullen sluiten

Voor altijd zal de bevlekte lucht verduisteren naar de winter door verdriet