Мост - VLNY

Дождь обнимал меня, по дороге домой.

Вечные холода на пустой мостовой.

Железные небеса навивают мне грусть,

Ты же знаешь, что я не вернусь.

Когда забудешь ты меня,

Строчки сверху вниз,

Подобны журавлям, в небе извелись.

И день уже не тот, и дождь бьет по щекам.

Финальный мой аккорд, пока…

Я напишу тебе стихи,

Ты мне расскажешь, как ты там.

И давно уж не враги, разбрелись по островам.

И как будто не в серьез в стеклах окон наша жизнь.

Давай в этот раз без слез, улыбнись.

Когда забудешь ты меня,

Строчки сверху вниз,

Подобны журавлям, в небе извелись.

И день уже не тот, и дождь бьет по щекам.

Финальный мой аккорд, пока…

De regen omhelsde me op weg naar huis.

Eeuwige kou op een lege stoep.

IJzeren luchten maken me verdrietig

Je weet dat ik niet zal terugkeren.

Wanneer je me vergeet

Lijnen van boven naar beneden

Als kraanvogels hebben ze zichzelf uitgeput in de lucht.

En de dag is niet hetzelfde, en de regen slaat op de wangen.

Mijn slotakkoord, doei...

Ik zal je poëzie schrijven

Je gaat me vertellen hoe je daar bent.

En lange tijd geen vijanden meer, ze verspreidden zich over de eilanden.

En alsof ons leven niet serieus is in het glas van de ramen.

Kom op deze keer zonder tranen, glimlach.

Wanneer je me vergeet

Lijnen van boven naar beneden

Als kraanvogels hebben ze zichzelf uitgeput in de lucht.

En de dag is niet hetzelfde, en de regen slaat op de wangen.

Mijn slotakkoord, doei...