Загадка - вышел покурить

Под прицелом пустоты я всегда буду другим

Ничего ты не узнаешь, ты итак все пропустил

Кислота диктует стиль, рассмотри меня детально

Я буквально умирал, сладкий привкус красных спален

Я не сплю по ночам, знай конец, забудь начало

Она льет неделю слезы, но я даже не скучал

В золотых нитях луча, но ни слова о любви

Сладких снов всем, кто спит

Горький яд тем, кто пришли

Моя жизнь полна загадок, ну-же, открывай глаза

Оставляю грязный след, под ногами райский сад

Листьям пизда, я не знал, что все может быть вот так

Романтик без лепестков, ты сосешь за водный знак

Слабовато бьется сердце, под луной больше нет мест

Если вместе, то до гроба, если ссышь, то нехуй лезть

Ваша лестница проста, лежа до звезды достал

Уезжали самолеты, улетали поезда

Лучше стать не пытался, ведь по слухам хуже всех

Громкий гул моих желаний, тихий плач зеленых стен

Лучше стать не пытался, не хотел и не хочу

Все, что ты зовешь любовью, я делаю без чувств

Лучше стать не пытался, ведь по слухам хуже всех

Громкий гул моих желаний, тихий плач зеленых стен

Лучше стать не пытался, не хотел и не хочу

Все, что ты зовешь любовью, я делаю без чувств

Onder het geweer van leegte zal ik altijd anders zijn

Je weet niets, je hebt alles gemist

Acid dicteert de stijl, kijk naar mij in detail

Ik ging letterlijk dood, de zoete smaak van rode slaapkamers

Ik slaap 's nachts niet, ken het einde, vergeet het begin

Ze huilt een week lang, maar ik heb het niet eens gemist

In de gouden draden van de balk, maar geen woord over liefde

Zoete dromen voor iedereen die slaapt

Bitter vergif voor degenen die kwamen

Mijn leven is vol mysteries, kom op, open je ogen

Ik laat een vuil spoor achter, onder de voeten van de Hof van Eden

Leaves kut, ik wist niet dat alles zo kon zijn

Romantisch zonder bloemblaadjes, je zuigt voor een watermerk

Zwak klopt het hart, er zijn geen plaatsen meer onder de maan

Als samen, dan naar het graf, als je aan het pissen bent, klim dan niet verdomme

Je ladder is eenvoudig, liggend op de ster

Vliegtuigen vertrokken, treinen vertrokken

Ik heb niet geprobeerd om beter te worden, want volgens geruchten het ergste

Het luide gerommel van mijn verlangens, het stille huilen van groene muren

Ik heb niet geprobeerd om beter te worden, ik wilde niet en ik wil niet

Alles wat jij liefde noemt, doe ik zonder gevoel

Ik heb niet geprobeerd om beter te worden, want volgens geruchten het ergste

Het luide gerommel van mijn verlangens, het stille huilen van groene muren

Ik heb niet geprobeerd om beter te worden, ik wilde niet en ik wil niet

Alles wat jij liefde noemt, doe ik zonder gevoel