Parched Rapids - Virus

Prophets call across burnt dunes

your name spells rusted carnival tunes

The sand hides hives of nested wombs

where fossils used to gallop

Watchers of the morning sift

Shifting ripples eye the world

where silence is knowledge

and creation is consumed in infinite truth

What sound would I make here

Would we be us when there is nothing left?

When minerals dry and turn to dust

the grains will form new ancient artworks

and the wind will roll up and down the dawn

Choirs of drifting trials — denials of the great

that drew the gravel into his veins

He’s the far away hills that swim into manes of silt

Strap your thoughts to this engine

that rears itself skyward

as the nimbus numbs itself to desire

Can we live with this sadness

that only rots inwards

Old rope that rows against the current

Twisted with the years

Profeten roepen over verbrande duinen

jouw naam spelt verroeste carnavalsmelodieën

Het zand verbergt netelroos van geneste baarmoeders

waar fossielen vroeger galoppeerden

Wachters van de ochtend ziften

Verschuivende rimpelingen kijken de wereld aan

waar stilte kennis is

en de schepping wordt geconsumeerd in oneindige waarheid

Welk geluid zou ik hier maken?

Zouden we ons zijn als er niets meer over is?

Wanneer mineralen opdrogen en in stof veranderen

de granen zullen nieuwe oude kunstwerken vormen

en de wind zal de dageraad op en neer rollen

Koren van driftige beproevingen - ontkenningen van de grote

dat het grind in zijn aderen trok

Hij is de verre heuvels die zwemmen in manen van slib

Bind uw gedachten aan deze motor

die zich hemelwaarts opricht

als de nimbus zichzelf verdooft naar verlangen

Kunnen we leven met dit verdriet?

die alleen maar naar binnen rotten

Oud touw dat tegen de stroom in roeit

Verdraaid met de jaren