Мэтрапалітэн - Vinsent

Прапаўзуць пад зямлёй рэйкі-каляіны,

Брудная кара зямлі ўзьдзёрта.

Гэта нястомны ўдар па гліне

Кайла камсамольскай кагорты.

Мэтрапалітэн!

Разам з сэрцам нашым і ў тахт заляскай,

Прарві сотні

некранутых

міль.

Мэтрапалітэн —

не фантастычная казка,

А бальшавіцкая

слаўная

быль.

Скалатнула сталіца пыл вякоў,

Мудры салют аддае Крамлю,

падняўшы грунт мэтрапалітэнны,

І званы яе цэркваў

(сарака саракоў)

3 гулам разьбіліся аб зямлю,

Прадчуваючы гул

падземны.

Масквіч!

У зялёным вагоне

пад Масквой

Пад айчынай тваёй,

пад айчынай маёй —

Праімчым,

нібы сьмерч узбунтаваных марэй,

Каб дрыжэла пад шпалай

прыбітая гліна.

Масквіч!

Мы зробім з табой

яшчэ адзін рэйс

У магутную моладасьць

Нашай краіны —

Пад айчынай тваёй, пад айчынай маёй.

Пад Айчынай маёй бяжыць мэтро,

Над Айчынай маёй шумяць гаі.

Гэта гаі не беластволых бяроз,

А мільёны векапомных дубоў.

Дзесьці пад Менскам шуміць Няміга,

Але я бачу толькі ціхую Сьвіслач,

Ты жадаў грукат сталёвых машынаў,

Мы атрымалі курапацкую цішу…

Ад «Каменкі» і да «Купалаўскай»

Плюс перасадка, а потым проста да «Перамогі»,

Я выходжу з мэтро, іду ўгару,

Мінаю Дом радыё, плюс квартал нясьпешна, і я ўжо дома.

Падземка даставіць цябе дакладна куды трэба,

У любы пункт і кропку зямлі і неба,

Ты толькі будзь ласкавы, сваё жаданьне пралічы,

Сядай, зачыняюцца дзьверы, мы з табою імчым.

Кожны мае свой час і эпоху, гэта вядома,

Ты жыў і верыў, служыў сьветлай ідэі.

Але выявілася, што гэта проста словы.

Словы, што зьнішчылі ўсё пакаленьне.

Паэце, усё цудоўна, я толькі не разумею

І ад гэтае думкі і сьвет нямілы.

Ты ім пракапаў мэтро,

Яны табе пракапалі магілу.

Ні Маскве, ні Бэрліну,

Ні Маскве, ні Бэрліну,

Я толькі за гэтую сьвятую зямлю загіну.

Пад Айчынай маёй, пад Айчынай маёй,

Пад Айчынай маёй, пад Айчынай маёй.

Ні Маскве, ні Бэрліну,

Ні Маскве, ні Бэрліну,

Я толькі за гэтую сьвятую зямлю загіну.

Пад Айчынай маёй, пад Айчынай маёй,

Пад Айчынай маёй, пад Айчынай маёй.

Гэта шуміць мэтро

Пад Айчынай маёй.

Тысячы тут вятроў

Над Айчынай маёй.

Гэта бяжыць жыцьцё

Пад Айчынай маёй

Над Айчынай маёй

Пад Айчынай маёй.

Пад Айчынай, над Айчынай, пад Айчынай, над Айчынай, пад Айчынай, над Айчынай…

Ні Маскве, ні Бэрліну,

Ні Маскве, ні Бэрліну,

Я толькі за гэтую сьвятую зямлю загіну.

Пад Айчынай маёй, пад Айчынай маёй,

Пад Айчынай маёй, пад Айчынай маёй.

Sporen kruipen onder de grond,

De vuile korst van de aarde wordt weggerukt.

Het is een meedogenloze slag op de klei

Kayla van het Komsomol-cohort.

Metropoliet!

Samen met ons hart en in de troon van het bos,

Doorbreek honderden

onaangeroerd

mijl.

metropoliet —

geen sprookje

en bolsjewieken

glorieus

was

Het stof van eeuwen brokkelde af in de hoofdstad,

Een wijze groet aan het Kremlin,

het verhogen van de grond van de grootstedelijke,

En de klokken van haar kerken

(veertig veertig)

3 geesten stortten neer op de grond,

Anticiperen op de brom

ondergronds.

Moskoviet!

In een groene wagen

in de buurt van Moskou

Onder je vaderland,

onder mijn vaderland -

laten we gaan

als een wervelwind van opstandige dromen,

Beven onder de slaper

genagelde klei.

Moskoviet!

We zullen het met je doen

een andere vlucht

In een krachtige jeugd

van ons land -

Onder jouw vaderland, onder mijn vaderland.

Een metro rijdt onder mijn moederland,

De bosjes zijn lawaaierig boven mijn moederland.

Dit zijn geen bosjes witte berken,

En miljoenen oude eiken.

Ergens in de buurt van Minsk maakt Niamiga lawaai,

Maar ik zie alleen de stille Svislach,

Je wilde het gebrul van stalen machines

We hebben de stilte van een patrijs...

Van "Kamenka" tot "Kupalovska"

Plus een transfer, en dan gewoon naar "Victory",

Ik stap uit de metro, ik ga naar boven

Ik passeer het Radiohuis, plus een blok in een rustig tempo, en ik ben thuis.

De metro brengt je precies waar je moet zijn,

Naar elk punt en punt van aarde en lucht,

Wees gewoon aardig, bereken je wens,

Ga zitten, de deur gaat dicht, we rennen met je mee.

Iedereen heeft zijn tijd en tijdperk, dat is zeker

Je leefde en geloofde, diende een briljant idee.

Maar het bleek dat dit slechts woorden waren.

Woorden die een hele generatie hebben vernietigd.

Dichter, alles is geweldig, ik begrijp het gewoon niet

En vanuit deze gedachte is de wereld niet leuk.

Je hebt de metro voor ze gegraven

Ze hebben je graf gegraven.

Noch Moskou, noch Berlijn,

Noch Moskou, noch Berlijn,

Ik zal alleen sterven voor dit heilige land.

Onder mijn vaderland, onder mijn vaderland,

Onder mijn moederland, onder mijn moederland.

Noch Moskou, noch Berlijn,

Noch Moskou, noch Berlijn,

Ik zal alleen sterven voor dit heilige land.

Onder mijn vaderland, onder mijn vaderland,

Onder mijn moederland, onder mijn moederland.

Het is een lawaaierige metro

Onder mijn vaderland.

Er zijn duizenden winden hier

Boven mijn vaderland.

Dit is het leven

Onder mijn vaderland

Over mijn vaderland

Onder mijn vaderland.

Onder het vaderland, over het vaderland, onder het vaderland, over het vaderland, onder het vaderland, over het vaderland...

Noch Moskou, noch Berlijn,

Noch Moskou, noch Berlijn,

Ik zal alleen sterven voor dit heilige land.

Onder mijn vaderland, onder mijn vaderland,

Onder mijn moederland, onder mijn moederland.