Oth - Vilis

Passing down the line a reminder that they’re running out of time

A curse that evolves, consciousness dissolves

Absolving all of thought, light is no longer sought

Branded like cattle creeping towards slaughter

Silently observed by the Darkstalker

A conjoined human and demon, the unholiest of unions

There is no hope left, revoked, blasphemy in matrimony

An eternal gaze from a formless face

Fixed upon him the veil wears so thin

The abyss seeping through his skin…

Slave in chains

Foreign thoughts he can’t explain

Now ingrained

Too much sustain

Yet he only has a single goal to attain

Release me to assert claim on my domain

Watch the sun fade, silently invade into the mind

Feigning whispers from the divine

Contorting the soul of man beyond its limitations

Preparing their vessels for mass assimilation

In the absence of air, despair

A glimpse into the void

The disparity in morality, plague of mortality

Pure blood runneth dry, looming from the blackened sky

Surrender, pretender, tormenter

Behold the cusp of rebirth

Eager to pull all into the Earth

Slave in chains

Foreign thoughts he can’t explain

Now ingrained

Too much sustain

Yet he only has a single goal to attain

Release me to assert claim on my domain

Streets littered with shrieking sacks of meat

Pitifully pleading for my replete

Insaitably reaping their life force

Gluttony resonates from its true source

Slave in chains

Foreign thoughts he can’t explain

Now ingrained

Too much sustain

Yet he only has a single goal to attain

Release me to assert claim on my domain

Een herinnering doorgeven dat ze bijna geen tijd meer hebben

Een vloek die zich ontwikkelt, het bewustzijn lost op

Al het denken wegnemend, wordt er niet langer naar licht gezocht

Gemerkt als vee dat naar de slachtbank kruipt

Stil geobserveerd door de Darkstalker

Een verbonden mens en demon, de onheiligste van alle vakbonden

Er is geen hoop meer, ingetrokken, godslastering in het huwelijk

Een eeuwige blik vanuit een vormloos gezicht

Vast op hem draagt ​​de sluier zo dun

De afgrond die door zijn huid sijpelt...

Slaaf aan de ketting

Buitenlandse gedachten die hij niet kan verklaren

Nu ingebakken

Te veel sustain

Toch heeft hij maar één doel te bereiken

Laat me vrij om een ​​claim op mijn domein in te dienen

Kijk hoe de zon langzaam verdwijnt, stilletjes de geest binnendringt

Gefluister van het goddelijke veinzen

De ziel van de mens voorbij zijn beperkingen verwringen

Hun vaten voorbereiden op massa-assimilatie

Bij afwezigheid van lucht, wanhoop

Een glimp in de leegte

De ongelijkheid in moraliteit, de plaag van de sterfelijkheid

Zuiver bloed droogt op, opdoemend uit de zwartgeblakerde lucht

Overgave, pretendent, kwelgeest

Zie het begin van de wedergeboorte

Zin om alles de aarde in te trekken

Slaaf aan de ketting

Buitenlandse gedachten die hij niet kan verklaren

Nu ingebakken

Te veel sustain

Toch heeft hij maar één doel te bereiken

Laat me vrij om een ​​claim op mijn domein in te dienen

Straten bezaaid met krijsende zakken vlees

Zielig smekend voor mijn volledige

Onverbiddelijk oogsten hun levenskracht

Gulzigheid resoneert vanuit zijn ware bron

Slaaf aan de ketting

Buitenlandse gedachten die hij niet kan verklaren

Nu ingebakken

Te veel sustain

Toch heeft hij maar één doel te bereiken

Laat me vrij om een ​​claim op mijn domein in te dienen