Dannys Dreaming - Viktoria Tolstoy

Danny stopped and turned to me he remembered suddenly

White night in a garden with trees

standing just like pillars you see

Every moment has its shadow

Every minute has a twin to follow

Danny stood and gazed at me blinded by the memory

White night and his marvellous eyes

I got to go now

let go of my hand now

Maybe i’ll call you tomorrow

Danny stopte en draaide zich naar mij om, hij herinnerde het zich plotseling

Witte nacht in een tuin met bomen

staande net als pilaren zie je

Elk moment heeft zijn schaduw

Elke minuut heeft een tweeling om te volgen

Danny stond op en staarde me aan, verblind door de herinnering

Witte nacht en zijn prachtige ogen

Ik moet nu gaan

laat nu mijn hand los

Misschien bel ik je morgen