Андреевский флаг - Виктор Фёдоров, Хор курсантов Морского корпуса Петра Великого

Гордо реет Андреевский флаг, сотни лет на морях как завет.

Над Кронштадтом Толбухин маяк шлет ему свой мерцающий свет.

Не бывает побед без потерь, но победу нельзя не любить,

В океаны распахнута дверь, повеленьем Петра флоту быть!

Овеян славой и ветрами всех широт, ни перед кем не опустивший флага флот.

Синий на белом полотнище крест к небу вздымают норд-ост и зюйд-вест.

Вместе радость и горе деля, третий тост подымаем за тех,

Кто не списан еще с корабля, и не раб сухопутных утех

Если главный калибр молчит, значит есть уваженье к нему,

А на флагмане даже в ночи лишь ведомый увидит корму.

Пусть на вахте в походном строю, стиснув лент позолоту в зубах,

Моряки у судьбы на краю покоряют просторы и страх.

Русский флот как бессмертный Варяг никогда не сдается врагам.

Все наверх и равненье не флаг, салютуя родным берегам.

De vlag van St. Andrew wappert trots, honderden jaren op de zeeën als een testament.

Boven Kronstadt zendt de Tolbukhin-vuurtoren zijn flikkerende licht naar hem.

Er zijn geen overwinningen zonder verliezen, maar men kan niet anders dan de overwinning liefhebben,

De deur naar de oceanen staat open, op bevel van Peter is de vloot!

Aangewakkerd door glorie en wind van alle breedtegraden, heeft de vloot voor niemand de vlag gestreken.

Een blauw kruis op een witte doek heft het noordoosten en zuidwesten naar de hemel.

Samen vreugde en verdriet delen, daar brengen we een derde toast op uit

Die nog niet van het schip is ontmanteld, en geen slaaf van landcomfort?

Als het hoofdkaliber zwijgt, dan is er respect voor hem,

En op het vlaggenschip, zelfs 's nachts, ziet alleen de wingman de achtersteven.

Toezien in marsformatie, vergulde linten tussen je tanden klemmend,

Zeelieden aan de rand van het lot veroveren open plekken en angst.

De Russische vloot geeft zich, net als de onsterfelijke Varangian, nooit over aan vijanden.

Alles is in orde en de uitlijning is geen vlag, die de inheemse kusten groet.