Senile Decay - Venom

Tearing at it’s boney face

It lifts it’s wretched hand

And tells a tale of history

In hell lifes contraband

Putrid smells pour from it’s lips

It’s eyes begin to bleed

Lost elixir of life

Baby maggots feed

It’s a creature loved by children

Oh if they could know the hell

Hair reclining life declining

Vomits at it’s own sweet smell

Laughing at it’s ripe melasma

Skin begins to rot and peel

Graveolent dry catamenia

Open wounds that never heal

Losing all it’s sense of senses

Dyspnoea closing in

Waiting for it’s day of judgement

Tranen naar zijn knokige gezicht

Het heft zijn ellendige hand op

En vertelt een verhaal uit de geschiedenis

In hel levens smokkelwaar

Verrotte geuren stromen van zijn lippen

Zijn ogen beginnen te bloeden

Verloren levenselixer

Baby maden voeren

Het is een wezen dat geliefd is bij kinderen

Oh als ze dat in godsnaam konden weten

Haar liggend leven neemt af

Braakt op zijn eigen zoete geur

Lachen om het is rijpe melasma

De huid begint te rotten en af ​​te pellen

Graveolent droge catamenia

Open wonden die nooit genezen

Al zijn zintuigen kwijt

Dyspneu nadert

Wachten op de dag des oordeels