Mort / Fine - Vendredi sur mer

Je te voyais partout, j’t’imaginais tout le temps

Je me rappelais de tes bisous qui sentaient les champs

J’avais ton parfum comme seul somnifère

Une espèce d’embrun pour que mon sommeil s’accélère

Écoute-les parler les autres

Ils te diront que ça ira mieux

Parce que d’après tous ces apôtres

Le ciel redevient toujours bleu

Je les ai vus passer les nuages

Sans pouvoir contrôler le vent

Je les aurais bien tous mis en cage

Dans l’armoire de grand-maman

Mais tu sais moi, je demandais rien

Je voulais juste qu’on me foute la paix

Mais tôt ou tard, il revient bien

Et puis tu sais comment ça fait

Toi t'étais présent dans tous mes mouvements

Y avait ce truc en moi pour me pousser du toit

Trop d’années perdues, trop de temps gâché

Des gens que j’ai pas vu, juste pour ta beauté

T’avais ce sourire qui me faisait pâlir

Et puis tes discours incessants chaque jour

J’ai arrêté de me battre, ça y est, c’est fini

J’en ai pris des claques, cette fois j’ai compris

Ik zag je overal, ik stelde me je de hele tijd voor

Ik herinnerde me je kussen die naar de velden rook

Ik had jouw parfum als mijn enige slaappil

Een soort spray zodat mijn slaap versnelt

Luister naar ze praten over de anderen

Ze zullen je vertellen dat het beter zal worden

Omdat volgens al deze apostelen

De lucht wordt altijd blauw

Ik zag ze voorbij de wolken gaan

Zonder de wind te kunnen beheersen

Ik zou ze allemaal hebben gekooid

In oma's kast

Maar je kent me, ik vroeg nergens om

Ik wilde gewoon met rust gelaten worden

Maar vroeg of laat komt het weer goed

En dan weet je hoe het voelt

Je was aanwezig in al mijn bewegingen

Had dit ding in mij om me van het dak te duwen

Te veel verspilde jaren, te veel verspilde tijd

Mensen die ik niet heb gezien, alleen voor je schoonheid

Je had die glimlach die me deed zwijmelen

En dan je onophoudelijke praat elke dag

Ik stopte met vechten, dat is het, het is voorbij

Ik kreeg een klap, deze keer kreeg ik het