Thirty-One Staples - Vatican

You watch me stand beside myself

I’m crawling in my old house

Our time has ran its course

Burn your love for me

Bury yourself in the ashes

Bury yourself in what you call tough love

You’ll never know all the black I see

You’ll never feel the staples of hard luck

Let me show you the side door

Blood on the walls of regression

Let me leave the light on

See my scars, skip a beat for a second

Enter the space where I keep

The spirals of the blade

I’m dying in my old room

I can feel the blood on my face again

Damned is the mind I hold

Damned is the mind I hold

Eyes bled

Twice dead

Each step is another regret

Wishing to fall like orchids onto the floorboard

From the crack of the roof to the hole in my head

Perfectly still for my best is lost

My only instinct is to let you know

The deeper I wish to go

Damned is the mind I hold

Je ziet me naast mezelf staan

Ik kruip in mijn oude huis

Onze tijd heeft zijn loop genomen

Verbrand je liefde voor mij

Begraaf jezelf in de as

Begraaf jezelf in wat jij harde liefde noemt

Je zult nooit al het zwart kennen dat ik zie

Je zult nooit de nietjes van pech voelen

Ik zal je de zijdeur laten zien

Bloed op de muren van regressie

Laat me het licht aan laten

Zie mijn littekens, sla een tel even over

Voer de ruimte in waar ik blijf

De spiralen van het mes

Ik ga dood in mijn oude kamer

Ik voel het bloed weer op mijn gezicht

Verdomd is de geest die ik vasthoud

Verdomd is de geest die ik vasthoud

bloedende ogen

Twee keer dood

Elke stap is een nieuwe spijt

Willen vallen als orchideeën op de vloerplaat

Van de kier van het dak tot het gat in mijn hoofd

Volkomen stil want mijn best is verloren

Mijn enige instinct is om het je te laten weten

Hoe dieper ik wil gaan

Verdomd is de geest die ik vasthoud