Die elende Knechtschaft - VarulV

Die Peitsche, sie knallt heut' zum zwanzigsten Mal

Der Knecht, er röchelt in sterbender Qual

Freiheit wird er nie wieder sehen

Den Schmerzen versucht er zu widerstehen

Gefoltert bis sein Lebensfaden

Sich beinahe trennt

Dann sperrt man ihn weg in den Kerker hinab

Den er nur zu gut kennt

Götter, erhört mich, ich flehe euch an

Beendet mein Leid, haltet ein diesen Wahn

Stillt mein Verlangen, meine Rache sei bald

Lasst mich gehen in Ehren, auf dass der Donner ergrollt

Die Tore springen auf, ein Blitz erscheint

Ein Hammer liegt vor ihm, zum Töten bereit

Er nimmt ihn an sich, die Rache beginnt

Stürmisch und mordend bis das Gjallarhorn erklingt

Vom Landsknecht zum Krieger durch göttliche Hand

Vom Tode errettet, zum Töten gesandt

De zweep, hij kraakt vandaag voor de twintigste keer

De dienaar hapt naar adem van stervende pijn

Hij zal nooit meer vrijheid zien

Hij probeert de pijn te weerstaan

Gemarteld tot de draad van zijn leven

Bijna uit elkaar

Dan sluit je hem op in de kerker

Die hij maar al te goed kent

Goden, hoor me, ik smeek u

Beëindig mijn lijden, stop deze waanvoorstelling

Bevredig mijn verlangen, mijn wraak is spoedig

Laat me gaan ter ere, zodat de donder zal rollen

De poorten springen open, een bliksemschicht verschijnt

Een hamer ligt voor hem, klaar om te doden

Hij neemt het en wraak begint

Stormachtig en moorddadig totdat de Gjallarhorn klinkt

Van Landsknecht tot krijger door goddelijke hand

Gered van de dood, gestuurd om te doden