Hollow - Vanishing Point

A mind lapse succumbed by fear

The framework fades then disappears

Unto my world this loneliness surrounds me Trust foresees it’s final wake

I close my eyes, it’s breath I take

Denied and drained are years befallen from me In these hours seized by memories

Reflective paths of light appear

I walk alone, I disappear

Now I watch you burn inside me The truth is damned and empty

I breathe the ashes of your soul

That gives me silence, gives me peace

Gives me space, gives me release

In sullen thoughts, you make me feel so hollow

In these hours seized by memories

Reflective paths of light appear

I walk alone, I disappear

Tangled in this lifetime, tangled in it’s sorrow

Moments of clarity, fade into tomorrow

Tangled in this madness, What was deep now shallow

If I believe in miracles, why do I feel so hollow

Change forced from disarray

Yesteryear wasted away

Sheltered from this shattered life within me In these hours seized by memories

Reflective paths of light appear

I walk alone, I disappear

Tangled in this lifetime, tangled in it’s sorrow

Moments of clarity, fade into tomorrow

Tangled in this madness, What was deep now shallow

If I believe in miracles, why do I feel so hollow

Now I see, truth in memories

Reflective paths have disappeared

I walk alone, I reappear

Tangled in this lifetime, tangled in it’s sorrow

Moments of clarity, fade into tomorrow

Tangled in this madness, What was deep now shallow

If I believe in miracles, why do I feel so hollow

In darkest days, I’m on my own

Why do I feel so hollow

An open view, a fading soul

Why do I feel so hollow

If I believe the new and not the old

Why do I feel so hollow

I’m lost in truth from what was told

Why do I feel so hollow

Een verstandsverval bezweken door angst

Het kader vervaagt en verdwijnt dan

In mijn wereld omringt deze eenzaamheid me

Ik sluit mijn ogen, het is de adem die ik neem

Ontkend en uitgeput zijn jaren die mij zijn overkomen In deze uren gegrepen door herinneringen

Er verschijnen reflecterende lichtpaden

Ik loop alleen, ik verdwijn

Nu zie ik je branden in mij. De waarheid is verdomd en leeg

Ik adem de as van je ziel in

Dat geeft me stilte, geeft me rust

Geeft me ruimte, geeft me bevrijding

Met sombere gedachten voel ik me zo hol

In deze uren gegrepen door herinneringen

Er verschijnen reflecterende lichtpaden

Ik loop alleen, ik verdwijn

Verstrikt in dit leven, verstrikt in zijn verdriet

Momenten van duidelijkheid, vervagen tot morgen

Verstrikt in deze waanzin, wat diep was, nu ondiep

Als ik in wonderen geloof, waarom voel ik me dan zo hol?

Verandering gedwongen uit wanorde

Vorig jaar weggegooid

Beschut tegen dit verbrijzelde leven in mij In deze uren gegrepen door herinneringen

Er verschijnen reflecterende lichtpaden

Ik loop alleen, ik verdwijn

Verstrikt in dit leven, verstrikt in zijn verdriet

Momenten van duidelijkheid, vervagen tot morgen

Verstrikt in deze waanzin, wat diep was, nu ondiep

Als ik in wonderen geloof, waarom voel ik me dan zo hol?

Nu zie ik de waarheid in herinneringen

Reflecterende paden zijn verdwenen

Ik loop alleen, ik kom weer terug

Verstrikt in dit leven, verstrikt in zijn verdriet

Momenten van duidelijkheid, vervagen tot morgen

Verstrikt in deze waanzin, wat diep was, nu ondiep

Als ik in wonderen geloof, waarom voel ik me dan zo hol?

In de donkerste dagen ben ik alleen

Waarom voel ik me zo hol?

Een open blik, een vervagende ziel

Waarom voel ik me zo hol?

Als ik het nieuwe geloof en niet het oude

Waarom voel ik me zo hol?

Ik ben verdwaald in de waarheid van wat er is verteld

Waarom voel ik me zo hol?