Дорожная пыль - Dendy

Dendy:

Гаснет свет в окнах бок о бок, душный город и я.

Мокрый от дождя, брожу по дворам, смотрю на дома.

Стяну на глаза панаму, нырну в арку,

Вынырну у МакАвто, куплю себе завтрак, так-то.

Сегодня уже завтра.

«Ну как ты?»

—

Спрашивает друг.

«Да нормально, братка.

Тут красиво как на рекламных плакатах для бедных»

Second Hand, через дорогу — бутик для богатых.

Пути для трамваев, купи и продай.

Одни наживаются, другие страдают.

Не вылезая из кредитов и займов, в людях кипит зависть,

Мозолит глаза им уютный загородный замок.

И как мы оказались здесь, чем-то между

Собой и тем, что от вложенных в нас дел ждут?

Руки в мозолях от передушенных шей идуших

По головам в передаче с улыбчивым ведущим.

Но этого не нужно мне,

В бензиновой луже — солнечный свет.

Я не боюсь куда-то не успеть.

Я просто хочу жить и петь.

Припев:

Вадяра Блюз

Отряхнувшись от дорожной пыли, непрошеным гостем

Я пройду по улицам твоим, в потоках, надеюсь, не утону.

Я хочу лишь, чтобы удачно были брошены кости,

На доске у Фортуны с последней надеждою на кону.

Вадяра Блюз:

Да, темп дикий,

Но в левом кармане дыра, в правом one-way ticket.

Всё, что имел, на него променял,

Не, все, что я имел, имело меня.

И мне плевать, что кто-то живёт где-то в Сочах,

Я живу где-то сейчас.

У меня старый телефон, на звонке старый Стив Рэй Вон.

Мы живем что-то около, где-то в области, вон.

Но с типом и не такие хлёбаны щи,

«Златоглавая, трепещи!

Мы пришли к тебе с мячом,

Доставай баскетбольный щит.»

«Сыграем наудачу, госпожа Фортуна,

Терять нам нечего, это значит —

Нам нужна одна победа, не меньше.

За ценой не постоим, слово сдержим.»

Каждый день ты манишь в себя таких же

Бешенными движами,

Увешан афишами,

Но, чем выше крыши города М, тем ниже мы.

Нас глотают бетонные дюны,

Кто-то понастроил зданий, я поднастроил струны.

А ведь можно получить профессию, так жить до пенсии,

Нет, я хочу жить для песни.

Припев:

Вадяра Блюз

Отряхнувшись от дорожной пыли, непрошеным гостем

Я пройду по улицам твоим, в потоках, надеюсь, не утону.

Я хочу лишь, чтобы удачно были брошены кости,

На доске у Фортуны с последней надеждою на кону.

Вадяра Блюз

Отряхнувшись от дорожной пыли, непрошеным гостем

Я пройду по улицам твоим, в потоках, надеюсь, не утону.

Я хочу лишь, чтобы удачно были брошены кости,

На доске у Фортуны с последней надеждою на кону.

Dendy:

De lichten gaan uit in de ramen naast elkaar, de benauwde stad en ik.

Nat van de regen dwaal ik door de tuinen, kijk naar de huizen.

Ik zal een Panama-hoed over mijn ogen trekken, in de boog duiken,

Ik ga langs bij McAuto, koop ontbijt voor mezelf, dat is alles.

Vandaag is morgen.

"Nou, hoe gaat het met je?"

—

Vraagt ​​een vriend.

"Ja, oké, broer.

Het is hier mooi, zoals op reclameposters voor de armen”

Tweedehands, aan de overkant - een boetiek voor de rijken.

Tramsporen, kopen en verkopen.

Sommigen profiteren, anderen lijden.

Zonder uit de kredieten en leningen te komen, kookt de afgunst bij mensen,

Een gezellig landkasteel is voor hen een doorn in het oog.

En hoe zijn we hier gekomen, ergens tussenin

Door onszelf en door wat wordt verwacht van de daden die in ons zijn geïnvesteerd?

Handen in eelt van gewurgde nekken en zielen

Over de hoofden in een programma met een lachende presentator.

Maar ik heb dit niet nodig

In een plas benzine - zonlicht.

Ik ben niet bang om ergens te falen.

Ik wil gewoon leven en zingen.

Refrein:

Vadyara Blues

Stof van de weg afschudden, een ongenode gast

Ik zal door je straten lopen, in stromen, ik hoop dat ik niet zal verdrinken.

Ik wil alleen dat de dobbelstenen met succes worden gegooid,

Op het bord bij Fortuna met de laatste hoop op het spel.

Vadyara-blues:

Ja, het tempo is wild

Maar er zit een gat in de linker zak, in het rechter enkeltje.

Alles wat ik had, heb ik ervoor ingeruild,

Nee, alles wat ik had had me.

En het kan me niet schelen dat iemand ergens in Socha woont,

Ik woon nu ergens.

Ik heb een oude telefoon, de oude Steve Ray Vaughn is aan het bellen.

We wonen ergens in de buurt, ergens in de regio, daar.

Maar met het type en niet zo'n smeuïge koolsoep,

“Gouden koepel, beven!

We kwamen naar je toe met een bal

Pak het basketbalbord."

"Laten we willekeurig spelen, Lady Fortune,

We hebben niets te verliezen, het betekent...

We hebben één overwinning nodig, niet minder.

We zullen niet achter de prijs staan, we zullen ons woord houden.”

Elke dag trek je hetzelfde aan

gekke bewegingen,

Bedekt met posters

Maar hoe hoger de daken van de stad M, hoe lager we zijn.

We worden opgeslokt door betonnen duinen,

Iemand heeft de gebouwen gebouwd, ik heb de snaren gestemd.

Maar je kunt een beroep krijgen, dus leef tot je pensioen,

Nee, ik wil leven voor het lied.

Refrein:

Vadyara Blues

Stof van de weg afschudden, een ongenode gast

Ik zal door je straten lopen, in stromen, ik hoop dat ik niet zal verdrinken.

Ik wil alleen dat de dobbelstenen met succes worden gegooid,

Op het bord bij Fortuna met de laatste hoop op het spel.

Vadyara Blues

Stof van de weg afschudden, een ongenode gast

Ik zal door je straten lopen, in stromen, ik hoop dat ik niet zal verdrinken.

Ik wil alleen dat de dobbelstenen met succes worden gegooid,

Op het bord bij Fortuna met de laatste hoop op het spel.