Подсолнух - Утро

На небе блюдечко луны и деревня ждёт

Когда румяный желтый блин ей крыши напечёт

Вот я в подсолнухах лежу в прохладе вечера

На небо пристально гляжу, как летаю в вечности

На небе блюдечко луны и деревня ждёт

Когда румяный желтый блин ей крыши пропечёт

Там где-то шустрая река сквозь тишину клокочет

И пялятся мои глаза на звёздные обновки ночи

За жилмассивом — лесополоса

За ней раскинулся подсолнечный сад

Жёлтый цветок в моих волосах

И жёлтым цветом налитые глаза

Такое пекло хоть рубанком строгай

Здесь не подлунный, здесь подсолнечный край

Там марево с горячей землёй

Хоть сей зерно, хоть могилу рой

Игла выводит жёлтенький стежок

Она рисует солнечный цветок,

А за цветком подсолнечный лужок,

А на лугу подсолнечный божок

За жилмассивом — лесополоса

За ней раскинулся подсолнечный сад

Жёлтый цветок в моих волосах

И жёлтым цветом налитые глаза

In de lucht wachten een schotel van de maan en een dorp

Wanneer een rossige gele pannenkoek haar daken bakt

Hier lig ik in de zonnebloemen in de koelte van de avond

Ik kijk aandachtig naar de lucht, terwijl ik vlieg in de eeuwigheid

In de lucht wachten een schotel van de maan en een dorp

Wanneer een rossige gele pannenkoek haar daken bakt

Daar, ergens borrelt een wendbare rivier door de stilte

En mijn ogen staren naar de met sterren bezaaide nieuwe kleren van de nacht

Achter de woonwijk - een bosgordel

Achter haar is een zonnebloemtuin

Gele bloem in mijn haar

En gele gevulde ogen

Wat een hel, zelfs met een schaafmachine

Hier is geen ondermaan, hier is een zonnebloemland

Er is nevel met hete aarde

Zelfs dit graan, zelfs een zwerm graven

Naald trekt gele steek

Ze tekent een zonnige bloem

En achter de bloem is een zonnebloemweide,

En in de wei een zonnebloemgod

Achter de woonwijk - een bosgordel

Achter haar is een zonnebloemtuin

Gele bloem in mijn haar

En gele gevulde ogen