Number - Unpersons

i can’t see nothin'

but a sphere

and the children are all

filled with straw.

filled with chaff.

(i'm flow… er… ing with the grains)

i fear

a dagger you

struck me

coming slightly.

whispers

i lapped milk from her

the inside of her elbows

like a cat

softly struck me.

i go out staggering, after midnight

just hopin'

the dark wind whispers down dark hallways

to me

to me I fear

well, that’s just my way

of sayin'

daggers.

the salt from the inside of her wrists

weeping beams

hold up the moonlight

out in the moonlight keep me staggerin'

hold me up

sdaggerin' across a long black nothing.

i fear a sphere

dagger

you.

ik kan niets zien

maar een bol

en de kinderen zijn allemaal

gevuld met stro.

gevuld met kaf.

(ik vloei... eh... ing met de korrels)

ik ben bang voor

een dolk jou

viel me op

lichtjes komen.

fluistert

ik likte melk van haar

de binnenkant van haar ellebogen

zoals een kat

trof me zachtjes.

ik ga wankelend naar buiten, na middernacht

gewoon hopen

de donkere wind fluistert door donkere gangen

naar mij

voor mij vrees ik

nou, dat is gewoon mijn manier

van zeggen

dolken.

het zout uit de binnenkant van haar polsen

huilende balken

houd het maanlicht omhoog

buiten in het maanlicht houd me wankel

houd me omhoog

sdaggerin' over een lang zwart niets.

ik vrees een bol

dolk

jij.