My Deteriorating Incline - Underoath

Where Am I

Someone please turn on the light

I’m not fine, I’m not fine

How can I find my way from this little cellar they call life

Down here I tear out my veins and tie them to the chair

This goes on and on and on

Unraveled in contortions, I run for the door

This goes on and on and on

Hold on to my own destruction

I fall face first, I fall face first

Watch me descend, I’m on display

This cycle of human decay

I feel it lurking in the corners

I watch it tracking up my arm

I am the anchor, I am the anchor

I am the anchor, I am the anchor

Bound to my existence, bound to my existence

I make peace with the parasites I live among

Paralyzed, I watch them colonize as I sit here and just fall apart

The beggars and choosers are all the same

The default reaction will never change

So I catch a glimpse of my own reflection

From a shard of glass left on the floor

The beggars and choosers are all the same

The default reaction will never change

It’s time to restart

Reassemble what’s left of my body

It’s time to restart

Pick me up and walk away

Uproot the anchor, Uproot the anchor

Uproot the anchor, Uproot the anchor

Walk right out the door, Walk right out the door

I’ll change for the better

It can’t get much worse

I’ll swallow my own pride

And then accept defeat

Accept defeat

Accept defeat

Waar ben ik

Doe alsjeblieft het licht aan

Ik ben niet in orde, ik ben niet in orde

Hoe kan ik mijn weg vinden uit deze kleine kelder die ze leven noemen?

Hier beneden scheur ik mijn aderen uit en bind ze aan de stoel

Dit gaat maar door en door en door

Ontrafeld in verdraaiingen, ren ik naar de deur

Dit gaat maar door en door en door

Houd vast aan mijn eigen vernietiging

Ik val eerst met mijn gezicht, ik val eerst met mijn gezicht

Kijk hoe ik afdaal, ik ben te zien

Deze cyclus van menselijk verval

Ik voel het in de hoeken loeren

Ik kijk hoe het mijn arm volgt

Ik ben het anker, ik ben het anker

Ik ben het anker, ik ben het anker

Gebonden aan mijn bestaan, gebonden aan mijn bestaan

Ik sluit vrede met de parasieten waar ik tussen leef

Verlamd kijk ik hoe ze koloniseren terwijl ik hier zit en gewoon uit elkaar val

De bedelaars en kiezers zijn allemaal hetzelfde

De standaardreactie zal nooit veranderen

Dus ik vang een glimp op van mijn eigen reflectie

Van een glassplinter die op de vloer is achtergebleven

De bedelaars en kiezers zijn allemaal hetzelfde

De standaardreactie zal nooit veranderen

Het is tijd om opnieuw op te starten

Zet weer in elkaar wat er nog over is van mijn lichaam

Het is tijd om opnieuw op te starten

Haal me op en loop weg

Ontwortel het anker, Ontwortel het anker

Ontwortel het anker, Ontwortel het anker

Loop de deur uit, loop de deur uit

Ik zal ten goede veranderen

Veel erger kan het niet worden

Ik zal mijn eigen trots inslikken

En accepteer dan een nederlaag

Accepteer nederlaag

Accepteer nederlaag