Wasteland - Uncle Acid & The Deadbeats

They stood by the edge of darkness and bowed at the Angelus bell

A chill from above swept through them as they knew this would never end well

The fire in the sky had warned them as the marching of men came through

The elders alone decided it was better to die that to lose

And through the haze they fought for days but they never knew

Fate’s cold hand in this wasteland will bury them too

Further away by the ocean the waves fought the rocks on the land

The hardships that sailed are all broken as the bodies washed up on the sand

Four horsemen arrived at daybreak as the sky up ahead turned black

The cold and the rain cut through them but they’d never come back

And through the haze they fought for days but they never knew

Fate’s cold hand in this wasteland will bury them too

In the end all our broken bones turn to dust

As the brains of our jailers bleed out into rust

It’s a long way home

It’s a long way home

It’s a long way home from here

When we returned with lessons to learn we wont be afraid of the darkness

In shadows we saw a land without law and victims of change that lay heartless

Old holes in the ground with children unfound, their torn masks hung up in tall

branches

The end has begun, farewell everyone

Don’t look to the skies, take your chances

Does everybody follow?

Love is so blind I cant find it

There is no love here at all

Look all around all you’ll find is

Hatred for everyone

Thoughts that are clear yet distant

Like faltering ships on the waves

The eyes that are closed shall miss it

When evil rides up from the grave

On the way back

On the way back

On the way back

On the way back

Ze stonden aan de rand van de duisternis en bogen voor de Angelusklok

Een rilling van boven ging door hen heen, omdat ze wisten dat dit nooit goed zou aflopen

Het vuur in de lucht had hen gewaarschuwd toen het marcheren van mannen doorkwam

Alleen de oudsten besloten dat het beter was om te sterven dan te verliezen

En door de nevel vochten ze dagenlang, maar ze wisten het nooit

De koude hand van het lot in deze woestenij zal hen ook begraven

Verder weg bij de oceaan vochten de golven tegen de rotsen op het land

De ontberingen die zeilden zijn allemaal gebroken als de lichamen aanspoelen op het zand

Vier ruiters arriveerden bij het aanbreken van de dag toen de lucht voor hen zwart werd

De kou en de regen sneden door hen heen, maar ze zouden nooit meer terugkomen

En door de nevel vochten ze dagenlang, maar ze wisten het nooit

De koude hand van het lot in deze woestenij zal hen ook begraven

Uiteindelijk veranderen al onze gebroken botten in stof

Terwijl de hersenen van onze cipiers uitbloeden tot roest

Het is een lange weg naar huis

Het is een lange weg naar huis

Het is een lange weg naar huis vanaf hier

Toen we terugkwamen met lessen om te leren, zullen we niet bang zijn voor de duisternis

In de schaduw zagen we een land zonder wet en slachtoffers van verandering die harteloos lagen

Oude gaten in de grond met kinderen niet gevonden, hun gescheurde maskers hoog opgehangen

takken

Het einde is begonnen, vaarwel allemaal

Kijk niet naar de lucht, waag je kans

Volgt iedereen?

Liefde is zo blind dat ik het niet kan vinden

Er is hier helemaal geen liefde

Kijk overal om je heen, alles wat je zult vinden is

Haat voor iedereen

Gedachten die duidelijk en toch ver weg zijn

Als haperende schepen op de golven

De ogen die gesloten zijn zullen het missen

Wanneer het kwaad uit het graf oprijst

Op de terugweg

Op de terugweg

Op de terugweg

Op de terugweg