Kingdom - Ultramarine

We’re low — we’re low — mere rabble, we know

But, at our plastic power,

The mould at the lording’s feet will grow

Into palace and church and tower

Then prostrate fall — in the rich man’s hall,

And cringe at the rich man’s door;

We’re not too low to build the wall,

But too low to tread the floor.

Down, down we go — we’re so very low,

To the hell of the deep sunk mines,

But we gather the proudest gems that glow,

When the crown of a despot shines.

And whenever he lacks — upon our backs

Fresh loads he designs to lay;

We’re far too low to vote the tax,

But not too low to pay.

We’re low — we’re low — we’re very very low,

Yet from our fingers glide

The silken flow — and the robes that glow

Round the limbs of the sons of pride.

And what we get — and what we give —

We know, and we know our share;

We’re not too low the cloth to weave,

But too low the cloth to wear!

We zijn laag - we zijn laag - louter gepeupel, we weten het

Maar met onze plastic kracht,

De schimmel aan de voeten van de heerser zal groeien

In paleis en kerk en toren

Dan kniel je neer - in de hal van de rijke man,

En ineenkrimpen bij de deur van de rijke man;

We zijn niet te laag om de muur te bouwen,

Maar te laag om de vloer te betreden.

Naar beneden, naar beneden gaan we - we zijn zo erg laag,

Naar de hel van de diep gezonken mijnen,

Maar we verzamelen de meest trotse edelstenen die gloeien,

Wanneer de kroon van een despoot schijnt.

En wanneer het hem ontbreekt - op onze rug

Verse ladingen die hij ontwerpt om te leggen;

We zitten veel te laag om over de belasting te stemmen,

Maar niet te laag om te betalen.

We zijn laag - we zijn laag - we zijn heel erg laag,

Maar toch van onze vingers glijden

De zijden stroom — en de gewaden die gloeien

Rond de ledematen van de zonen van trots.

En wat we krijgen - en wat we geven -

We weten, en we kennen ons aandeel;

We zijn niet te laag om te weven,

Maar de stof is te laag om te dragen!