Kadath - Ultar

День начала войны считается последним днем великой депрессии.

Бурля в бесконечности, безгранично взирая на свежую плоть,

С легкой подачи руки я закрываю этот театр абсурда.

В постоянной борьбе с собственным эго не заметить, как страдают невинные.

Пришло время уничтожить врага, разрушить, сожрать, высосать пену из его рта.

Лишь одно не дает мне покоя, заставляет страдать,

При взоре на беса, в зеркале я вижу себя.

Clatto!

Verata!

Nicto!

De dag waarop de oorlog begon, wordt beschouwd als de laatste dag van de Grote Depressie.

Ziedend in het oneindige, grenzeloos kijkend naar vers vlees,

Met een lichte hand sluit ik dit theater van het absurde.

In een voortdurende strijd met het eigen ego merkt men niet hoe onschuldigen lijden.

Het is tijd om de vijand te vernietigen, te vernietigen, te verslinden, het schuim uit zijn mond te zuigen.

Slechts één ding geeft me geen rust, laat me lijden,

Als ik naar de demon kijk, zie ik mezelf in de spiegel.

clatto!

Vera!

Niemand!